We hadden dus ook wel kunnen gaan wandelen

Van Goldrano naar Merano, 32 kilometer. 45754 Stappen.

Wat een heerlijke rustige camping was het. Geslapen als ossen.

Vaste tijd op pad en om acht uur bij de LIDL voor een lekker ontbijt met yoghurt, heerlijk versgebakken nog knapperig notenbrood met salade en een chocolade croissant. De twee chocoladerepen waren voor ‘tussendoor’ dus aten we ook al wat tijdens het ontbijt. Snoepers die we zijn.

Ook vandaag liepen we door de appels al waren ze wat minder aanwezig doordat we zo dicht langs de rivier liepen. 

We kwamen een bord tegen met appelinfo. In deze vallei worden jaarlijks vijf miljard appels geteeld. Een op de acht appels die in Europa wordt gegeten komt hier vandaan.

Ze hebben sowieso een grenzeloos vertrouwen in het product appel.

De oogst is begonnen en er staan voldoende kratten klaar om gevuld te worden.

De Adige is qua kleur vergelijkbaar met de Inn maar het water dat er met de zijrivieren instroomt is toch voornamelijk helder.

We liepen bijna de hele dag over het fietspad op dit stukje na dan. Dit is de dijk van de rivier die eigenlijk een kanaal is en ook hoger ligt dan het omringende land.

De lunchstop werd lekker lang omdat we die combineerden met de tentdroogstop. 

Vorige week, het lijkt trouwens wel een maand geleden, kwamen we in Nauders een Nederlands stel tegen. Ze waren daar op weg naar het Gardameer gestrand omdat ze autopech hadden. We spraken elkaar even kort en daarna ging ieder zijns weegs.

Je verwacht ze dan niet vandaag aan de kant van de weg te zien staan met de fiets.

Ja, we reden jullie voorbij en dachten: dat lijken die jongens wel.

Opnieuw hadden ze autopech en moeten in Pratsch wachten tot hij is gerepareerd.

“We hadden dus ook wel kunnen gaan wandelen om hier te komen.”

Bijzondere ontmoeting, leuk dat ze ons herkenden en de moeite namen om op ons te wachten tot we voorbij kwamen lopen.

Dank aan beiden.

Er wordt veel gefietst en waar we naar toe lopen ontstaan alweer grote onweerscomplexen

Zo tegen tweeën zagen we de stad liggen. 

De Adige perst zich nog door een kloof wat onverwacht mooi was.

We zijn nog in dubio of we via Verona gaan. 

In Duitsland kwamen we twee fietsende dames tegen die naar Verona fietsten.

Waarom niet door naar Rome, vroeg ik.

We willen naar Verona voor de opera.

Dat lijkt mij ook wel wat, zei ik later tegen Rick, zeker als we toch in de buurt komen. En we komen in de buurt dus gaan we de komende dagen beslissen wat de beste route wordt. (Lees: niet klimmen)

Op de camping snel de tent installeren want het onweert al.

En ja het regent inmiddels maar we begrijpen dat het dat bijna elke dag doet zo aan het einde van de middag, begin van de avond. 

Maar voordat het regende hadden we contact met buurman Theo die ons de helft van zijn avondeten aanbood. “Ik moet altijd meer kopen dan ik alleen op kan eten. Dus eet graag mee.”

Nou dan zegt de immer hongerige pelgrim geen nee. Dus kregen we heerlijke salade van rucola, olijven, paprika, uien, zalm en ravioli. Dat ging er naast onze eigen LIDL salade moeiteloos in.

Dank Theo voor het eten en het leuke gesprek.

Met groeten Ton.