Huisje Weltevree

Toen de elektriciteit dinsdag om 04.00 uur aanfloepte waren we natuurlijk echt wakker. Maar nadat alles weer wat tot rust kwam sliepen we gerustgesteld in. Totdat om 05.15 de serrebouwer Apte: Hebben jullie stroom? Dan komen we rond 07.00 uur.

Daar kwam weliswaar nog wel een Spaans kwartiertje bij, maar ze waren vroeg. Dat alles ging trouwens aan mij voorbij want Rick liet mij lekker slapen.

Maar de mannen gingen blijkbaar voortvarend aan de slag.

Zo rond 09.00 uur was het hele frame geplaatst en ging het Metal-team naar huis.

Het tegel-team bleef voor het tegelen van de vloer.

Dat tegelen ging niet snel, maar het ligt het werkelijk spatzuiver in.

Kwart voor vier de laatste tegel.

Vandaag werd er gevoegd en de rand van het beton gestuct.

Ik harkte het grind terug en sproeide vervolgens al het stof van de planten en het grind.

Toen ik terugkwam nadat ik het gereedschap en de slang had opgeruimd zag het er ineens zo uit.

Ja, ik wou even zien hoe de stoelen er in staan. We kunnen niet anders dan tot de conclusie komen dat het helemaal goed is.

Volgens plan wordt het glas volgende week geplaatst want morgen en vrijdag zijn vrije dagen.

Met groeten Ton 

Hendrik Haan uit Koog aan de Zaan

Vorige week maandag viel de stroom ook uit. Maar slechts een paar uur. We waren dan ook niet direct in paniek toen dat gisteren opnieuw gebeurde.

We gingen gewoon naar het koor waar we er van uitgingen dat in het dorp wel elektriciteit zou zijn. Maar niet dus. 

Meteen nadat we de auto uitstapten kregen we al van iemand te horen dat er een cyberaanval was en dat Portugal, Frankrijk en Spanje zonder stroom zaten.

En voordat we het parkeerterrein af waren hoorden we dat ook Italië getroffen was. Nog wat verder op weg naar de repetitieruimte hoorden we dat zelfs heel Europa in problemen zat. En dat alles vanwege Poetin.

Hendrik Haan

Dag mevrouw Vervoort,
Hebt u 't al gehoord
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Uren, uren stond 'ie open
Heel de keuken is onder gelopen
Denkt u toch eens even
't Zeil was net gewreven

Dag mevrouw Van Dore
Moet u toch 'ns hore
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven dagen stond 'ie open
Heel het huis is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Alle meubels dreven

Dag mevrouw Van Wal
Weet u 't nieuwtje al
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven weken stond 'ie open
Heel de straat is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Alle auto's dreven

Dag mevrouw Van Kamp
Weet u 't van de ramp
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Heeft de kraan open laten staan
Zeven maanden stond 'ie open
Heel de stad is onder gelopen
Denkt u toch eens even
Niemand meer in leven (Allemaal verzopen)

Kijk, wie komt daar aan?
Hendrik Haan uit Koog Aan De Zaan
Hendrik, hoe is 't gegaan?
Had je de kraan open laten staan?
"O", zei Hendrik, " 't Was maar even
't Hele verhaal is overdreven
De keukenmat een tikkie nat,
Onverwijld opgedweild
Zo gebeurt, zo gedaan"
Zei Hendrik Haan

Alle dames gingen vlug
Teleurgesteld naar huis terug.

Gelukkig bleek die info grotendeels niet te kloppen. 

Oeps. Maar hoe doe je een hele repetitie als het keyboard niet werkt? Nou, a capella zingen. En de begintonen opzoeken met de stemvork.

En dat ging geweldig. Wellicht ook omdat iedereen wel wat ‘van slag was’ vanwege de omstandigheden, werd er goed opgelet. Was er saamhorigheid want ‘we zitten in hetzelfde schuitje’ en iemand zei dat we ‘als we dan toch ten onder zouden gaan, we dat dan net als het orkest op de Titanic,  beter zingend zouden kunnen doen’.

Bijzonder was dat alle zangers aanwezig waren. 

Eenmaal weer thuis konden we eerst nog lekker een paar uurtjes buiten in de zon zitten maar ja, daarna moet je toch naar binnen.

Om binnen met de riemen te roeien die je hebt. Kaarsen en de buitenlampjes op zonne-energie. En tien voor tien kwam Rick op het idee om in de auto te luisteren of we nog een nieuwsbericht konden ontvangen. En ja: een Spaanse zender die meldde dat de eerste delen van het land al weer aangesloten werden. Vervolgens om half elf maar naar bed.

Tijdens de nazit van het koor werd nog gezegd dat zo’n grote stroomstoring het veel te lage geboortecijfer van Spanje zou gaan opkrikken. Je moet toch wat.

04.15 Uur schrokken we wakker omdat de lichten aangingen, de printer begon te resetten, de koelkast aansprong en de mobieltjes ratelden van de binnenkomende berichten.

Kortom: eind goed al goed.

Wel een goede voorproef voor echte calamiteiten. Het vervelendst was dat we totaal afgesloten waren van de wereld. En eigenlijk dat zonder elektriciteit alles platligt en er van het ‘gewone’ leven niks overblijft.

Dus op naar een overlevingspakket.

Met groeten Ton 

Ik kreeg ze net binnen

Ik geloof niet dat ik heel chauvinistisch ben maar toen ik 46 jaar geleden een paar maanden in een kibboets verbleef bleek ik het toch in me te hebben. 

Nu in Spanje kon ik de uitnodiging voor een heus koningsdagfeestje niet afslaan en liep ik opzichtig in het oranje gehuld door het dorp naar de feestplek.

De foto’s kreeg ik net toegezonden dus is het blog niet alleen laat maar ook kort.

Ach wat is er leuker dan een middaggie in je eigen taal te kletsen onder het genot van een lekker glas wijn? 

Wel was de zondag een beetje duf.

Met groeten Ton

Zou het dan toch nog gebeuren?

Nee, echt snel gaat het niet met de aanbouw.

Een voordeel daarvan is dat wij in de klussen stand staan.

Deels klussen die met de serre te maken hebben maar ook ander zaken die al wat langer liggen te wachten.

Omdat we de binnenkant van de serre gaan schilderen met KEIMverf bedachten we ook om dan maar meteen alle delen van het huis te schilderen die geel zijn.

 

Het winterterras dat boven de keuken ligt namen we vandaag onder handen.

En meteen schilderde ik de randjes die tegen het frame van de serre liggen. Die gaan beslist beschadigd worden tijdens het plaatsen van de kozijnen en bij het kitten van de kieren maar dat bijwerken is altijd eenvoudiger dan alles precies afschilderen als de bouw klaar is.

De andere klus is het waterdepot dat blijft overlopen.

Ik was al een keer op onderzoek gegaan maar kon niets ontdekken. Wel zette ik de aanvoer dicht waarna het probleem even de wereld uit was.

Nu het water niveau flink gedaald was kon ik de vlotter bekijken en daar zat kalkaanslag aan. Schoongemaakt en de toevoer weer opengezet. Probleem lijkt verholpen.

Als dan de muren goed droog zijn, kan ik de oude verflaag er afkrabben en ze met KEIM schilderen 

En dan……..

Zit ik vanmiddag alleen een kopje koffie te drinken onder de halve acacia, Rick is naar een vergadering van het koor, zie ik ineens iets.

Hier is het beter te zien ook al moet je nog wel ff zoeken.

Een sinaasappel.

De beste plaats om iets te verstoppen is in het licht. Bijna net als dat de democratie op het ogenblik in het zicht van iedereen wordt uitgehold.

Anyway. Na de bloei van de boom kwamen er keurig kleine vruchten aan maar die vielen er net als voorgaande jaren af. Elke dag zaten er minder aan de boom en op een dag zagen we er niet een meer.

Dus tot vanmiddag. Gewoon een sinaasappeltje midden in het zicht. En zo groot is er nog nooit een geworden.

Zou het dan toch?

Ook nieuw: een tweede bloei. Dat had ik vorige week al gezien maar inmiddels zie ik ook al een piepklein vruchtbeginsel.

Nou ja, het kan niet op.

Met groeten Ton 

Aan het oog onttrokken

De paasvakantie is achter de rug.

Vanmorgen kwamen de mannen om de glasplaten van het dak van de serre te installeren. 

Nee, hij tilt het niet alleen. Drie man zijn nodig. De andere twee zijn aan het oog onttrokken door het groen.

Ff in de ruststand.

En omhoog.

Nog een beetje schuiven.

En dan ziet het er zo uit.

Een fluitje van een cent en met anderhalf uur was iedereen weer weg.

Konden wij testen of de hitte werende werking echt werkt. 

Yep.

Onder het glas, waar de april zon flink op scheen, konden we nagenoeg geen instraling voelen. En dat is in Zuid-Europa de investering echt wel waard.

So far, so good.

Met groeten Ton 

Heb je alles?

En dan is het weer stil in huis.

Toch?

Nog een lekkere laatste dag van de zon genieten met als toegift….

pannenkoeken.

Want die wilde buuf nog wel als hapje vlak voordat we haar naar het vliegveld zouden brengen.

Alles ingepakt, wilde Rick nog weten.

Ja hoor.

Zitten we in de auto: heb ik nou ook mijn telefoon in de tas gestopt?

Ik denk het wel want ik heb je kamer nog even gecontroleerd en zag niks meer liggen, zei Rick.

Ok.

Ondanks de drukte op de wegen waren we keurig op tijd om buuf op het vliegveld af te zetten. Een paar dikke knuffels en wij weer snel naar huis.

Eenmaal thuis haalde Rick het bed van de gast af en wat ziet hij liggen? Een telefoon die niet van ons is. Inclusief pasjes en rijbewijs.

Das niet handig en buuf waarschijnlijk in de stress.

Gelukkig is een van mijn collega vrijwilligers een vriendin van buuf. Ik belde haar of zij een telefoonnummer heeft van een van de kinderen van buuf. 

Yep. 

Contact gelegd. Het thuisfront weet nu dat moeder ff niet te bereiken is

Wij belden links en rechts naar vrienden en kennissen met een B&B of er wellicht morgen of overmorgen nog Nederlandse gasten terug vliegen.

En ja. Vanmorgen om half negen gaven wij het toestel af aan mensen die het meenemen naar Meppel waar buuf of een zoon het vanaf vanavond kan ophalen.

Geregeld.

En nu….. rust en een maandje geen gasten.

Met groeten Ton

Voornamelijk Spanjaarden

Het was wel even puzzelen. Maar het is gelukt. Rick bracht ons naar Cómpeta en haalde er meteen metaalverf voor de serre. 

Zo tegen 14.30 kon Rick terecht bij vrienden voor een lunch en zou ons zo tegen 17.00 uur weer ophalen bij de busstop.

Wij kwamen rond 11 uur in Benalmádena aan waar we direct het park indoken waar de plantverkoop was.

Het was er druk met voornamelijk Spanjaarden. Nu is dat niet zo gek in Spanje zou je zeggen maar zeker in toeristische gebieden is met dit soort evenementen toch geregeld het grootste deel buitenlanders.

Ik moest weer los in mijn beste Spaans. Zeker ook omdat een wat onervaren clublid graag plantinfo van me wilde over wat de beste soorten voor zijn tuin zouden zijn.

Dat viel wat tegen omdat er vooral veel succulenten te koop waren en eigenlijk nauwelijks struiken of planten die sterk genoeg zijn voor een tuin in de bergen. Toch zijn er veel aankopen gedaan door de clubleden.

De marktkramen verschilden veel van elkaar. Niet alleen in plantsoorten maar ook van hobbykweker tot commerciële verkopers. Voor mij zijn de eersten het interessantst. Vooral omdat de planten onder minder ideale omstandigheden zijn opgekweekt en dan meestal ook meer aangepast zijn aan het lokale klimaat.

Van de commerciële kwekers heb ik geen foto’s gemaakt ook al zagen hun kramen er echt zeer verzorgd uit en met een ruim en bijzonder assortiment.

Dit was een hobbykweker maar ook zijn stalletje zag er keurig uit. 

Over het algemeen vond ik wel dat de prijzen hoog lagen maar dat had ook te maken dat er minder gangbare soorten te koop waren. 

Dit zijn mijn aanwinsten.

De grote pot bevat Espartogras. Daar werden/worden veel gebruiksvoorwerpen van geweven. 

De twee stokken zijn stengels van suikerriet met roodachtig blad. Je plant de stengels horizontaal in de aarde waarbij de helft boven de grond blijft.

De zaadjes zijn van Aloe ferrox.

In het inieminie potje staat Haworthia truncata.

Van de losse stekjes ben ik natuurlijk de naam al vergeten. 

De tijd vloog en met een paar mensen nog even een rondje door de botanische tuin gewandeld. Daarna snel een broodje gescoord en terug naar de bus.

De bus werd bestuurd door een vrouw en zij reed zoveel beter dan de chauffeur van de vorige gardenclub excursie. 

Vanuit Cómpeta konden buuf en ik meerijden met de zwager van de vrienden waar Rick lunchte. Daar keuvelden we nog gezellig een uurtje na.

Met groeten Ton

Ik verwacht een paar eikels

Net een meter hoog is ie. Maar al wel een jaar of tien oud.

En….dit jaar voor het eerst in volle bloei. Mijn trots: Quercus ilex. Of te wel: de steeneik.

Opgekweekt uit een eikeltje. Nooit zal ik hem zien als machtige oude eik. De kans is zelfs levensgroot dat, nadat we het huis hebben verkocht er een bulldozer komt en de hele boel platgooit voor een zwembad.

In ieder geval verwacht ik een paar eikels. Tenminste: dat zou mooi zijn.

In de goede week wordt er bijna niet gewerkt dus ook geen activiteit aan de serre. Misschien dinsdag a.s. Daarvoor wil ik nog wat klusjes zelf doen. Zoals het metaal schilderen van het rooster. Daar kunnen we niet zo goed meer bij als de serre staat.

Vervolgens wil ik ook de muren boven de serre alvast schilderen. 

Maar al doende zag ik vanaf het trapje dat er ook nog wel wat aan het frame gedaan kan worden. Wat vergeten stukjes schilderwerk en af en toe een kit randje voor het mooi.

Omdat het vandaag een vrije vrijdag is, haalt Rick morgen witte metaalverf zodat ik het klusje zondag kan afmaken. Buuf en ik gaan morgen met de gardenclub naar Benalmádena.

Vandaag trakteerde buuf op een lunch bij het Thaise restaurant in Nerja.

Werkelijk heerlijk. 

Maar ik heb mijn ogen dicht op de foto, zei ze. 

Ik zal er bij zetten dat je net even zat te genieten.

De goede week is ook de start van het zomer seizoen en zeker met het mooie weer was het dus druk. De auto moest dan ook vet aan de rand van het dorp geparkeerd worden.


Wederom een heerlijke en leuke dag.

Met groeten Ton

Door de knieën

De paasweek. Of buuf naar een processie wilde.

Natuurlijk. Dus togen we gisteravond naar Nerja.

De start van het samenstellen van de processie zou rond acht uur zijn. Nu kan je bij die tijd rustig een half uurtje optellen dus rekende we dat we rond half negen daar zouden zijn. Maar wat bleek? Het was een half uur vervroegd vanwege eventuele buien.

We kwamen daardoor wat laat aan maar precies op tijd om de tronos van Jesus en Maria naar buiten te zien komen. Tevens het einde van de processie.

De mannen dragen Jesus. Om de trono door de deur naar buiten te krijgen moeten de dragers door de knieën om vervolgens ook nog drie traptreden af te gaan. Dat gaat allemaal keurig en dan barst er applaus los.

Tijdens het dragen wordt er door sommigen boete gedaan door geblinddoekt te lopen. 

Jesus wordt gevolgd door deze dames die de traditionele mantilla op het hoofd dragen.

Dan komt Maria naar buiten, gedragen door vrouwen. 

Ook zij moeten door de knieën.

Ook dit gaat keurig maar net als bij de mannen hangt de trono behoorlijk scheef 

Zo gauw iedereen op de vlakke straat is alles weer in balans. Applaus. 

Het ziet er knus uit maar het is zwaar.

Altijd een beetje onderschat: de muzikanten. De twee orkesten die we zagen en hoorden speelden echt goed. Mijn oude fanfare hart begint dan altijd even te bloeden.

Hoe lang duurt zo’n stoet, wilde buuf weten. Nou dat kan gerust oplopen tot vier uur. 

Tijdens de processie wordt er vaak en lang stil gestaan. Op die momenten wordt de troon op stelten gezet en krijgen de dragers rust.

Het blijft indrukwekkend.

Met groeten Ton 

Frangipani en Kumquat

Buuf kijkt haar ogen uit.

Wat is het groen, roept ze steeds.

En dat is het ook. 

Dit is het wat vrijer begroeide deel van de tuin. 

En dit is de strook waar de sinaasappelboom staat. Maar die boom valt bijna weg in de welig tierende kruiden. 

Deze hoeveelheid kruiden hebben we al een paar jaar niet meer gezien. Doordat het weer nog steeds instabiel is en er voor april ook meer regen wordt verwacht dan gemiddeld ga ik er van uit dat het wel tot juni duurt voordat het verdort. De afgelopen jaren was het soms al half mei.

Buuf ging gistermiddag mee naar de koorrepetitie. Ze was onder de indruk. Goed gezongen zei ze en er wordt goed opgelet en nauwelijks onderling gepraat.

We zingen de Finlandia hymne van Sibelius en dat is opgesplitst in 8 stemmen. Richard en ik nemen samen de bariton partij voor onze rekening. Dat moesten we dus samen voorzingen. Maar er is een probleem: ik vind dat lied zo mooi dat ik steeds geëmotioneerd raak tijdens het zingen en dat werd gehoord en beloond met applaus door de rest van het koor.

De laatste weken krijgen we trouwens ook steeds dingen aangeboden. Vorige week kreeg ik een potje met lemoncurd en Rick een plant. Daarvoor werd ons een shepherd’s pie en een pot Mango chutney gegeven.

Gister kreeg ik een stek van een Frangipani en een doosje kumquats. 

Is dat nou niet aardig?

Ja, maar ik zie jou steeds potjes marmelade uitdelen, zei buuf. Dat herinner ik me ook nog van januari.

Met groeten Ton 

Golven

Om 07.12 uur begon ik aan de bekende Torrox/ Torre del Mar wandeling. 

Alleen. Maar aan alleen wandelen zit een voordeel en dat heet: eigen tempo. Zowel heen als terug precies 2,5 uur.

Wel op de terug weg een pauze voor koffie en een broodje bij Bar Mayores. Kon ik meteen weer een beetje Spaans praten. Nog een voordeel van alleen gaan want anders laat ik het Spaans gemakzuchtig over aan Ricardo.

Het is raar weer. Beslagen lucht maar toch licht. Er wordt regen verwacht vanwege Olivier en er zou ook Saharastof in de lucht zitten. Geen fijne combinatie maar tot nu toe droog op een paar spetterjes na die gelukkig geen stof bevatte.

De eerste uren nagenoeg niemand gezien. Zelfs geen sporters.

Er stond geen wind van betekenis, toch waren er best grote golven. Meestal ziet de zee er uit als een meer met een spiegelglad oppervlak.

Ik waande me even aan de Noordzee. 

Van vuurtoren naar vuurtoren en deze is van Torre del Mar.

Hier is ie nogmaals te zien maar dan ben ik al op de terugweg. 

Inmiddels is het hier al tegen 11 uur en lijkt het licht niet veel anders dan op de eerste foto die toch echt rond acht uur is gemaakt.

Om 13.00 uur weer in Los Zucos waar ik het wit geschilderde frame van de serre goed kon bekijken.

De schilder vertrok gisteravond rond acht uur en toen was het te donker voor een foto. Het ziet er netjes uit.

Met groeten Ton