Het enige nadeel van twee maanden wandelen in Spanje is het missen van het uitlopende groen in de Nederlandse lente.
Maar op een of andere manier word ík op mijn wenken bediend.
Na mijn blog over stigmata kreeg ik een crème aangeboden met helende oliën erin. Ook hing er een boeket met bloemen aan de deur nadat ik met Egbert was gaan wandelen. Kreeg ik, nadat ze kikkers kwamen vangen, plantjes van de buren om rond de vijver te zetten.
Zelfs de natuur lijkt me in mijn wens te voorziens. Ik heb narcissen zien bloeien, bosanemonen en de eerste holwortel. De hondstand is nog een twijfelgeval, de bloemstengels zijn al zichtbaar en met een beetje mazzel krijg ik de bloemen ook nog te zien. De krentenboom van buurman heeft zijn eerste bloempjes geopend vandaag en dat geldt ook voor mijn Japanse sierkers.
En in het park zag ik een zweem van dat heerlijk tere zachte groen van de gesprongen wilgenknoppen.
En is dit nu omdat ik beloond wordt voor de goede daden die ik deed voor een ander? Nee, ik heb er nog geen een gedaan.
Ik ben en voel me een bevoorrecht mens.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten