De gezamenlijke geschiedenis, ook samen met de Engelse buren, bestaat uit behoorlijk intensief gedoe. Rechtszaken over recht van overpad, problemen met de aanvoer van het gezamenlijke water, het gedoe over onze illegaal gebouwde huizen, een flinke aardverschuiving die in 2010 de weg onbegaanbaar maakte, het verkrijgen van legale elektriciteit en als laatste de inschrijving met de juiste kavelgrenzen in het kadaster.
Zaken die behoorlijk wat aanpassen en schipperen vereisen waarbij je nu eenmaal niet altijd krijgt wat je wilt.
Wel kan ik zeggen dat wij niet compatibel zijn met de buren en zij niet met ons. De relatie is dan ook vanaf het begin moeizaam en dan maken bovengenoemde uitdagingen het er niet eenvoudiger op.
Wij beschuldigen hen van ‘de wereld naar hun hand te zetten met hun geld’.
Zij vinden dat we juist misbruik maken van hen en ‘het allemaal wel heel goed voor onszelf regelen’.
En daar zit aan beiden kanten waarheid in.
Waarom nu ineens het gedoe weer opleeft en dan specifiek over de slangen weet ik niet. De laatste jaren leek de omgang juist wat te normaliseren.
De boze app geeft voor ons niet veel duidelijkheid anders dan dat hij die slangen daar niet wil hebben.
Ik mag de slangen niet meer neerleggen omdat ‘jullie al te vaak over onze grens zijn gegaan’. En hij claimt dat het ‘zijn’ weg is, maar het is een openbare weg die wel over zijn grond loopt. Net zoals de weg ook over de grond loopt van alle buren waar we langs komen. Precies net als de weg die over onze grond loopt openbaar is.
Je kan daar niets over claimen. Dus ik kan ook niet claimen dat ik daar slangen mag neerleggen.
Nu komen de buren slechts een paar keer per jaar dus ik denk dan ‘wat niet weet dat niet deert’ en leg de slangen gewoon neer.
Wel leek het me netjes om de huurders die nu in het huis verblijven te vragen of zij er bezwaar tegen hebben en die hadden dat niet.
Maar de buren die gewoon in Nederland zijn, weten dus toch dat ik vorige week de slangen had neergelegd en kregen we een app met opnieuw de dwangsom (het dreigen met dwangsommen is wat steeds wordt gedaan) en het vernietigen van de slangen.
Nu moet je mij niet willen dwingen want dan word ik heel boos. Het duurde dan ook even voordat Rick me kon aanspreken.
Waarom de buren langer tergen met die slangen? Het levert je misschien drie kuub water op maar een berg gezeik.
Natuurlijk heb ik er zwaar de pest in, maar de waterwerken leg ik voorlopig niet meer neer en vraag ik elke dag aan het universum dat het huis van de buren snel verkocht word aan mensen waar wel wederzijdse compatibiliteit mee is.
Genoeg hierover.
De commissie van de gardenclub is de tuin wezen schouwen. En…..goedgekeurd. Er werd met enige jaloezie gekeken naar de structuur van de aarde, de aanwezige wormen en dat het perceel zo heerlijk egaal is.
Wel is er een verzoek: of ik zoveel mogelijk wil vertellen over de permacultuurprincipes.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten