Sinds Trento liepen we extra kilometers om eerder in Padua te zijn. Waarom? Omdat we wisten wat er stond te gebeuren.
De donkere wolken die maandag boven ons hoofd hingen hadden voor mij iets als uit een film. Een aankondiging leek het wel.
De donkere wolken die maandag boven ons hoofd hingen hadden voor mij iets als uit een film. Een aankondiging leek het wel.
Mijn aardige, inspirerende, trouwe en geïnteresseerde vriend Ton is niet meer. Met een zetje, dat gelukkig in Nederland mogelijk is, heeft hij vanmorgen het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. De tumor in de hersenen richtte inmidels zo’n ravage aan dat het leven ondraaglijk werd en hij had besloten om het zetje eerder te krijgen dan van te voren gedacht.
Op 1 augustus sprak ik hem vanuit de Daklozenopvang in Bingen de laatste keer. Zijn spraak werd toen al moeilijker en ik dankte hem voor de mooie vriendschap, zijn trouw, zijn opgewektheid en zijn optimisme. Maar ook dat het door zijn toedoen is dat ik me ben gaan interesseren in hoe ik in elkaar zit. Mezelf ben gaan verdiepen door boeken te gaan lezen die hij inspirerend had gevonden. Ook bood ik hem excuses aan daar waar ik de vriendschap tekort had gedaan.
We zaten vanmorgen in de tuin van het klooster bij de kerk op het moment dat het gebeurde. Niet dat we wisten op welke tijd het zou plaatsvinden, maar we zaten er en het was niet dat ineens de voorhang van de tempels scheurde of dat er iets anders bovennatuurlijks plaatsvond.
Een kaars konden we niet branden want dat mag niet meer in de kerk. Dat begrijp ik want anders zouden er duizenden tegelijk branden en dat kan het gebouw niet aan. Dus die kaars komt bij een wat minder drukke Antoniuskerk of kapel.
Ik weet het, vergelijken heeft geen zin, maar het overlijden van een vriend die jezelf hebt gekozen, met wie je een deel van je leven samengaat, waarvan je hebt geleerd en met wie je samen hebt geleerd, met wie leuk en minder leuk is gedeeld, lijkt bijna nog onverdraaglijker dan het overlijden van een broer of zus.
Verdriet is vandaag aanwezig zal ik maar zeggen.
We spraken bij de kerk een intentie uit om een gezin te ondersteunen dat het behoorlijk heeft te verduren.
Verder gingen we naar de kapper. Altijd leuk in het buitenland.
Nee, niks te kiezen qua coupe er werd gewoon geknipt.
En kort geknipt. Niks Italiaanse zwierigheid.
Daarna aten we wederom een kebap want ik had troostvoedsel nodig.
En Rick haalde net een zak chips vanwege dezelfde reden.
Met groeten Ton
14 opmerkingen:
Zeker mooi, dat dat in Nederland kan. En nog mooier dat mensen er gebruik van maken, soms is een leven gewoon op.
Ik wens je sterkte.
Een vriend verliezen is heftig, al komt de dood als geroepen. Je bent dankbaar, blij voor hem, droevig om een slotakkoord, alles door elkaar. Veel higs voor jullie.
Hoi Ton en Rick hoe verdrietig om z’n goede vriend te missen. Maar als leven lijden wordt,....... wel heel naar voor jou/jullie dat je dan nu zo ver zit. Afscheid heb je waarschijnlijk al genomen voordat je aan deze reis bent begonnen. En dat verdriet dat mag er zijn, fijn dat jullie vandaag niet aan het lopen waren. Heel veel sterkte voor jou en Rick, ik denk aan jullie.😘 een liefdevolle groet Petra.
Gecondoleerd en veel sterkte. Herinneringen blijven als troost.
Gecondoleerd en sterkte.
Ach Ton, wat triest, gecondoleerd en sterkte!
Het is vreselijk als je een goede vriend moet verliezen, maar als er mooie herinneringen zijn aan Ton, dan zal dat veel troost bieden. Bijzondere mensen in je leven hebben (gehad) is iets om erg dankbaar voor te zijn. Als lijden te erg wordt, dan mag je gaan. Donkere dag voor jullie.
De wereld staat even stil op zo,n moment. Wat fijn dat je nog kon bedanken voor de lange vriendschap. Het is waardevol dat je in Nederland zelf kan beslissen of je leven voltooid is. Veel sterkte voor jullie beiden.
Wat heb je de vriendschap ontroerend mooi beschreven. Ik wens jullie sterkte bij dit intense en oprechte verdriet.
Heel veel sterkte, vrienden
Lieve Ton,
Ik wist niet en weet nog steeds niet hoe te reageren op dit blog.
Sterkte wens ik je en kracht heb je al,
die twee samen zijn als jou en Rick
gelukkig zijn jullie samen: de ene stap voor de ander zetten maar weer vandaag.
alle liefs van Yvonne
wat verdrietig. Sterkte, Ton en Rick
Medeleven, vanuit Downunder, guys!
Wat verdrietig, Ton. Een goede vriend verliezen, ja, dat is zwaar. Sterkte en veel liefs.
Een reactie posten