Lage luchten

Van Anguillara Veneta naar Adria, 25 kilometer. 39726 Stappen.

Maar hebben julie ook elektriciteit nodig voor jullie telefoons?

Ik kan wel een snoer naar jullie tent uitrollen hoor bood Marco, de man van Samantha, aan.

Waar gaan jullie morgen heen?

Naar Adria.

Mijn moeder woont daar en haar buren hebben een B en B.

Dus werd er gebeld en daarmee was de slaapplaats voor vandaag geregeld.

Het was gewoon helemaal leuk en ongeveer het halve dorp wist van ons bestaan af.

We sliepen daarom heerlijk in ons tentje en de Golden Retriever van de buren lag praktisch tegen ons aan, slechts gescheiden door het gaas hoorden we hem af en toe snuiven.

Om half vijf wakker van onweer in de verte. Zo rond half zes er toch maar uit want het werd wat onstuimig in de lucht en tijdens het inpakken van de tent vielen de eerste spetters waar het trouwens voorlopig bij blijven zou.

Kwart over zes op pad. Nog donker. 

We begonnen langs de Adige. Een oude bekende die van snelstromende klaterende beek tot een gezapige rivier is verworden.

Een glazig zonnetje maakt een totaal ander kleurenpalet.

Om het maar eens over kleurenpalletten te hebben. Ik houd er wel van.

De lucht begint steeds instabieler te worden en links en rechts zien we flitsen en horen we gedonder.

Regenschermen en regenbogen zijn steeds dichterbij te zien.

En ja, ineens moeten de poncho’s aan en is het letterlijk en figuurlijk even uit met de pret.

We staan hier op een brug over een irrigatiekanaal. En midden op de brug is een gesloten hek. Wel zit er een bel op de pilaar waar Rick op drukt.

Nee, jullie kunnen er niet langs, zei een mannenstem.

Verdorie, want dat betekent een behoorlijk stuk teruglopen en dat is met de regen en harde wind niet leuk.

Maar meneer, kunt u geen uitzondering maken voor twee pelgrims op weg naar Rome?

Nee.

Maar uh, meneer alstublieft.

En daar ging het hek open. Wij helemaal blij. Niet lang want er kwam een man aan in een auto. Jullie mogen er wel langs maar je kan aan het eind van mijn land niet verder want je kan het volgende kanaal niet oversteken.

Oeps, dat verklaart het en dan gaan we toch maar terug. Een mazzeltje is dat het weer droog is geworden. 

Populieren als polder equivalent voor Toscaanse cipressen. 

Een uurtje later begint het toch weer te onweren en te regenen. We zijn net bij een paar huizen met een geschikt afdak waar we even onder kunnen schuilen

Nog geen twee minuten later komt er een auto aan.

Hoe is het mogelijk, zeg ik al zuchtend maar het echtpaar dat in de auto zit gebaart dat het geen probleem is.

Als ze de boodschappen uitladen komen er twee Hartmanstoeltjes uit de schuur en even later komen ze beiden even voor een praatje en krijgen we ook nog een fles water.

We zitten er bijna een uur omdat het gewoon te hard onweert om over de dijk te lopen en als het op een gegeven moment nogal te keer gaat komt meneer vragen of hij ons naar Adria moet brengen.

Nee, dat willen we niet zeggen we, als pelgrims willen we alles lopen. 

Maar kom dan in de garage zitten en net als we daar zitten wordt het droog en...

begint de zon te schijnen.

Dank aardig echtpaar.

We komen langs een waterpompstation.

We lopen een uur lekker droog verder maar bij een benzinepomp is het weer raak en moeten we schuilen.

Ook hier zitten we meer dan een uur. Het is er gezellig want er is een bar bij de pomp. Net als in Spanje kan je hier een menu van de dag eten voor een redelijke prijs en waarschijnlijk werd er hier goed gekookt want het was er stervensdruk. Binnen stond een rij te wachten en soms werd ook buiten gewacht op de stoeltjes.

Het duurde mij uiteindelijk te lang en toen het droog was zijn we het laatste stukje naar Adria gegaan. En natuurlijk kregen we een fikse bui op ons hoofd.

Maar we zitten nu lekker knus in de luxe van een B&B, de regen klettert tegen het raam en het onweert. 

En zo ziet het er  in onze kamer uit.

Met groeten Ton