Van Trevi, via San Sabino naar Spoleto en weer terug naar San Sabino. 24 kilometer. 33137 Stappen
Er kwamen geen pelgrims bij wat ons wel een beetje verbaast. Zo’n prachtige plek, aan de Franciscus route, je zou toch denken dat dit bij elke pelgrim bekend is.
Dank aan de zusters voor de prachtige herberg.
Om negen uur ging bij ons het licht uit en ging het bij ‘Slagerij van Kampen’ aan. Vast feest in Spoleto want tot een uur of elf bleef er getrommeld worden. Nadat de rust was weergekeerd begonnen de uilen te oehoeën. Beiden geen vervelende geluiden, maar toch voldoende voor een wat onrustige slaap. Ik was dan ook nog niet helemaal uitgeslapen om half zeven.
Rick at het restje tortellini op, ik het brood met kaas, beiden een yoghurt, ik koffie, Rick thee en om half acht op pad.
Nog in het stadje: een groentetuintje op hoogte dus.
Het was een steile afdaling het dal in.
Oei en morgen moeten we ergens die bergen over.
En dan even een terugblik.
Een deja-vu: dijken en vlak land en wandelend op een fietspad.
Wel een nieuw gewas. Ik denk tabak maar wie het weet mag het zeggen.
Dit stemt de mens dan weer goed: kinderen die klassikaal rommel opruimen.
Van de drie meest smerige dingen is de volle wegwerpluier de minst erge. Ver daarvoor zitten inlegkruisjes en condooms.
Dan zijn er nog de aangereden dieren.
Dat ik dit hagedisje van zo dichtbij kon fotograferen is om het zo dood is als een pier.
Meestal zijn ze heel plat en ingedroogd maar vaak ook rottend en die geur hangt na het per ongeluk inademen nog wel een half uur in de neus. Het zicht van recent verongelukte en opengereten beesten zal ik maar niet beschrijven maar is beslist geen pretje.
De hevig stinkende plastic zakken langs de weg weggekieperd doen ons soms denken aan horrorverhalen van weggewerkte lijken. Nee dan zijn de gewone afvalbakken onschuldige stinkerds ook al zijn het er veel.
Nieuw is volgens mij het oprapen van hondendrollen met de aangeboden zakjes en die zakjes vervolgens met inhoud gewoon langs de weg neer te gooien.
De hoeveelheid weggeworpen vuil is enorm. Van Nederland tot in Italië wordt van alles uit auto’s gesmeten. Het lijkt naar het zuiden toe wel wat toe te nemen maar overal geldt: zo gauw buiten de bebouwde kom de sociale controle weg is gaat de mens los. Het aantal plastic flessen en lege sigarettenpakjes is gigantisch.
Tot nadenken stemt ook het aantal herinneringsplekjes waar mensen in het verkeer zijn omgekomen. Er ging bijna geen dag voorbij of we zagen er daar wel een van. Maar gisteren zag ik er wel vier.
We wisten van Barry en Monique die vorig jaar naar Rome liepen van een slaapplaats in San Sabino, een gehucht voor Spoleto, bij een oud kerkje.
Nou dit is een oude, zei ik tegen Rick. De grote stenen zijn vast hergebruikte uit de Romeinse tijd.
En ja, we kunnen hier slapen en de pastoor deed heel trots de kerk voor ons open want ja, de stenen zijn Romeins en hergebruikt.
In de kerk ook het logboek van de pelgrims en we vonden de bijdrage van Zielsmaatjes. Wat later lazen we hun blog van deze dag terug op het WWW en daarin stond dat er ‘s nachts wel onder een deken geslapen werd vanwege de kou.
Beslist anders dan nu want ik slaap meestal op mijn lakenzak waar ik dan zo tegen vieren pas inkruip.
Deze reliekhouder van bergkristal met gebeente van San Sabino staat in de onderkerk: het oudste deel van het gebouw en is van de elfde eeuw. Dit is wel voldoende voor een cultuurbarbaar.
Sinds de dood van vriend Ton zijn we geen enkele Antoniuskerk of -kapel tegen gekomen, daarom hebben we in dit oude kerkje een kaars gebrand.
Ook nu weer een bijzondere plek om te slapen. De stapelbedden en als je links doorloopt...
dit zithoekje.
Ook is er een balkonnetje met dit uitzicht.
Na installatie in Sabino liepen we naar Spoleto, vier kilometer heen en vier terug voor de lunch en terrasbezoek.
Eigenlijk een poepstukje gedaan vandaag. Daar schrikt het lijf na 2000 kilometer wandelen echt niet meer van. En toch. Afstand lijkt tussen je oren te zitten, het is dus meer mentaal en bij aankomst hebben we toch het idee dat we moe zijn. Alsof het niet uitmaakt hoeveel je wandelt maar bij aankomst ben je op, kapot en uitgewoond.
Nou dat laatste klinkt wat te dramatisch.
Wederom twee blije pelgrims.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Wat een prachtige reliekhouder. En verder een “ korte” wandeling. Mag ook wel eens.
Volgens mij had je gelijk, beste Ton, met je tabaksplant.
En van die smerigheden die je als wandelaar tegenkomt, kunnen wij ook een boekje opendoen.
En de vele gedenkbloemen en - kruisen, die je tegenkomt, hebben m.i. te maken met de manier van autorijden van de Italianen.
Maar het mooiste uit dit blog van jou vind ik toch het kerkje in San Sabino.
Schitterend!
Door jou blogs hebben wij nog veel te bezoeken in Umbrië.
Dank.
Zo leuk, al die verschillende slaapplekken.
Rotzooi die zomaar wordt weggekieperd .... bah! Wat mensen bezield, ik weet het niet. Zakken vol zou je kunnen vullen, en dat doen ook steeds meer mensen maar of dat de oplossing is?
Volgende week gaan we paar dagen naar Frankrijk en ik wilde maps.me op telefoon zetten, maar er zijn er een heleboel. Welke gebruiken jullie?
❤
Een reactie posten