Een beetje verliefd

Van Mondaino naar Fermignano, 28 kilometer.  44530 Stappen.

Soms zijn dingen wat wonderlijk. Bij de uitleg die we gistermiddag kregen, werd iets gezegd over de tijd van het ontbijt. 

Wij willen graag om zeven uur ontbijten. 

Dat was goed en vervolgens werden we naar de kamer geleid en kregen we de badkamer te zien. Alles keurig. Maar er lag een lijst waar je de ontbijttijd moest invullen.

Das raar. Maar wat bleek: met vijf gastenkamers en een badkamer mocht je dus, per kamer, een half uur gebruik maken van de badkamer en dat dus bij intekening.

Wij dachten dat we met nog een ander stel de enige gasten zouden zijn, maar het bleek dat alle kamers bezet waren.

We sliepen heerlijk en waren natuurlijk precies om zeven uur beneden voor het ontbijt.

Alles keurig gedekt en een grote keuze aan van alles wat een ontbijtje tot een heerlijk ontbijt maakt.

Tja, van dat ontbijt genoten we maar een kwartier omdat de wandelplicht riep. Maar buiten was het minstens zo genieten. Hier nog een foto uit de tuin van het klooster.

En dit is het zicht na twintig minuten. Je kan wel blijven knippen hé, zei Rick. En dat klopt want wat is het mooi hier.

En een beetje grondmist maakt geheel af. In de verte is de Adriatische zee zichtbaar.

Het is duidelijk: ik ben meer van orbi dan van urbi en meer van bomen dan beton. Er staan hier prachtige oude eiken.

Wat is dat? Zou dat een stuk plastic zijn, dacht ik toen ik dit uit de verte zag. Maar dichterbij gekomen begreep ik dat het een kunstwerk moest zijn, maar kon niet zien wat het was. Dat zag ik pas toen ik de foto uitvergrootte op de Ipad. Een soort vliegende man.

Zo rond tien uur veel geploegde velden maar toch ook nog voldoende bomen om het landschap een groen karakter te laten behouden.

En dan een tweede kunstwerk. Ik las het bijschrift en het had te maken met gedachten en snelheid. In de manen van het paardenbeest zit ongeveer net zo’n man als in het eerdere kunstwerk. Waarschijnlijk dezelfde artist.

Ik twijfel: anjers of duizendschoon. In ieder geval wonderschoon.

Het was ook vandaag flink wat klimmen en dalen, maar de benen deden het geweldig. We liepen als kivieten en hadden tijd genoeg om lekker een uurtje in Urbino te lunchen en te tukken in een park.

Half twee waren we Urbino weer uitgelopen en zagen we het van de andere kant van de berg. Zo dichtbij ziet het er nogal streng en kaal uit maar wat verder weg ligt het prachtig op een top, ingebed in het groen.

Bij het zien van het gigantische complex aan kerk en bijgebouwen zeiden we wat cynisch tegen elkaar: hier zullen ze toch wel een kamertje over hebben voor een paar pelgrims? En dat konden we ook zeggen want Rick had al een redelijk geprijsde BenB op een mooie dagafstand geboekt.

Urbino met kerk en bijgebouwen.

De vergezichten blijven prachtig.

En de eerste herfsttijloos.

Dit is de oude brug met toren in het centrum van Fermignano.

En zowel Urbino, links op de bergkam, als de oude toren zien we vanaf ons prive balkon van de BenB.

Daar konden we nog een lekker tijdje genieten van zon en schaduw. Rick zoals gewoonlijk in de zon, ik wat meer in de schaduw.

De kamer is al weer in pelgrimsstijl veranderd. Overal zooi. Wat komen er toch veel spullen uit zo’n rugzak.

Ik waste de banden van mijn rugzak want die beginnen nu wel wat muf te ruiken. Dus eerst ff lekker met die banden in het sop en vervolgens in de zon. Net als de rest van de was.

Het is bijna altijd het geval: waar ik loop word ik ook en beetje verliefd. Overal zie ik dan dingen waarom ik daar ook wel zou willen wonen. Japan vanwege zijn verfijnde stijl, in Galicië vanwege de romantische natuursteen huizen, in de Extremadura vanweg zijn prachtige natuur, en nu in Italië vanwege de de stijl en.... omdat het net geen Mediteraan klimaat heeft. Het regent hier gedurende de zomer voldoende voor een uitbundige groei. Dat maakt het allemaal een stuk lieflijker.

Dat zou ik in Andalusië ook wel willen hebben maar als ik hier de enorme houtvoorraden zie bij de huizen bedenk ik me dat de winters er best lang en onaangenaam kunnen zijn. En die winters waren juist de reden waarvoor we indertijd voor Andalusië hebben gekozen.

Kortom: een heerlijke dag gehad.

Met groeten Ton