Ja zuster, nee zuster

Van Valfabricca via Assisi naar Spello, 25 kilometer.  44694 Stappen.

O, denk je dan na een verwendag: ik ben helemaal uitgerust en klaar voor het laatste stuk.

Oei, dat viel wat tegen. Best veel klimmen en gisteren was het gewoon heet. We lagen gisteravond dan ook al om acht uur op bed en probeerden nog wat wakker te blijven maar ergens rond half negen ging het licht echt uit nadat we al verschillende keren waren weggedoezeld. 

Vanmorgen had ik gewoon pap in de benen en we begonnen ook nog met een stevige klim.

De laatste loodjes zijn toch wat zwaar.

Anyway, we sliepen als marmotten tijdens een winterslaap.

Vanmorgen om half zeven een foto van onze rustplek. We sliepen wel onder de pop-up klamboe want er waren veel tijgermuggen actief en we hebben een hekel aan ongewenst nachtelijk gesnoep van ons lijf.

Voor vandaag was aan het einde van de dag regen voorspeld dus dat het bewolkt was verbaasde ons niet. Eigenlijk wel weer eens lekker na de hitte van de afgelopen week en zeker met de stevige klim waarmee de dag begon.

Maar na een uurtje flink werken heb je dan wel mooi zicht op het volgende dal inclusief Assisi en is de lucht gewoon weer nagenoeg strakblauw.

En op het dal waar we vandaan kwamen.

Heerlijk overal die watertappunten. Er staan ook vaak bankjes bij dus een lekkere break met chocolade.

Een prachtig gebied vinden we het.

Zeker zo ‘s morgens vroeg met dat zachtgele licht dat alles zo romantisch doet lijken.

Neem jij nog een foto van de kerk in Assisi?

Tuurlijk.

Blijkt dat helemaal niet de kerk te zijn maar het kasteel.

Dit is de Basiliek van Francesco. Vanaf hier is het dan nog bijna twee uur lopen en natuurlijk klimmen.

Want al lijkt het hier dat je zo de kerk inloopt zit er toch echt nog een dalletje tussen.

Maar uiteindelijk bennuh we d’r.

Omdat het nog vroeg was, zo rond elf uur viel het nog wel mee met de drukte maar de touringbussen kwamen al af en aan.

We keken in de kerk en waren verrast dat er van de schade van de aardbeving, in ieder geval voor ons ongetrainde oog, niets meer te zien was.

Ook kregen we een mooi stempel in de credenziale en een oorkonde. En na een verdiende pauze met koffie en thee verder naar Spello.

Voor en achterkant van het pelgrimspaspoort.

Na Assisi namen we een Mapspad en dat ging helemaal goed en leuk door de velden.

Assisi is nog lang te zien zo boven op de berg.

Eigenlijk vind ik Eiken helemaal niet de mooiste bomen maar van de oude exemplaren hier ben ik wel onder de indruk.

Mijn oude tant die vorig jaar overleed was wat eigenwijs. Ja schreef ik aan mijn neven en nichten na de dood van hun moeder: om 93 te worden moet je soms ook wel eigenwijs zijn.

Daar moest ik aan denken toen we deze eigenwijze dame zagen. Als je goed kijkt kan je zien dat ze de kruk achterstevoren vasthoudt en ze bleef zwalken.

Zo tegen drie uur komt het slaapdorp in zicht. We willen slapen in het klooster van De kleine Franciscaanse zusters van Sint Damiaan.

Vlakbij het dorp werden de eerste olijven geoogst. Met een elektrisch schuddende hark. Leek goed te werken. De mannen vonden het wel een thumbs up waard toen ze hoorden dat we vanuit Nederland waren komen lopen.

En ja, natuurlijk kunnen jullie hier slapen. Wel vanavond om negen uur binnen zijn, ja zuster, want het is geen hotel, nee zuster.

Dus na het douchen en het handwasje zaten we heerlijk op de binnenplaats.

Waar de katten een siesta hielden.

Ons slaapzaaltje, tot nu in ieder geval.

Het raam van de kapel staat open. 

Hangen die onderbroeken dan niet te veel in het zicht, vroeg Rick.

Uh wel ietsjes. 

Ze kregen een andere plekje.

Inmiddels is het weer bewolkt geworden en voorspellen ze regen voor morgen. We gaan het zien.

Met groeten Ton