Van Punta Marina Thermen naar Cervia, 30 kilometer. 42486 Stappen.
Mij benieuwen wat het zal zijn want het scheelt nogal met die ontbijtjes.
Nou aan het snuitje te zien is het helemaal goed. Beslist boven verwachting, niet alleen qua keuze maar ook qua versheid. Heerlijk.
Het was bijna koel genoeg voor een fleece dus heerlijk weer om te wandelen. Eerst het dorp uit en al snel op het platteland.
Daar zag ik deze kast. En dat het methaangas is hoeft er eigenlijk niet opgezet te worden want dat was goed te ruiken.
Maps maakt routes van de wegen die er in het geheugen zitten. Of die wegen prive zijn houdt hij geen rekening dus stonden we na een uur voor een, weliswaar, openstaand hek maar waar wel met grote letters opstond dat het strikt verboden was om het terein te betreden.
Dus liepen wij gewoon door, maar wel altijd met een milde stress van: worden we aangesproken en teruggestuurd of kunnen we er aan de andere kant wel uit.
Gewerkt werd er niet dus hoe gevaarlijk kan het dan zijn en het zag er prachtig uit.
Waar aan de voorkant een zwaar hek stond, liep het terrein aan de achterkant gewoon over in landerijen.
Al dagen herken ik ze aan hun typische gekwetter: bijeneters en het waren er tientallen.
Wat verder terug naar het noorden zagen we weer gigantische onweerscomplexen ontstaan.
Om half tien passeerden we deze oude toren. Gebouwd eind zestienhonderd en uit de de info konden we niets anders destilleren dan iets met een kardinaal.
Toen was het ook tijd voor een stop. Op de rand van een bruggetje met bungelende voetjes.
En tussendoor moesten we ook weer door een hek met een duidelijke aanwijzing.
Ach, maar die doek knoop je gewoon los hoor en dan ligt de wereld gewoon weer voor je open.
Anyway, het was een prachtige en afwisselende route. Uiteraard weer over een berg van deze kanalen.
Door een natuurgebied en tegen een uur of een pas in de bewoonde wereld. Tijd om stil te staan voor de herdenkingsdienst van vriend Ton.
Wat later zaten we een tijdje op het strand want het is gewoon zomer zo aan de kust.
De rotondes in het dorp zijn opnieuw ingericht met een bepaald thema. Deze door de keramiekschool met thema: bijen.
Ja, vlak land, water dus havens, bootjes. Hetzelfde type land geeft hetzelfde type gebruik. Het had ook Hoorn kunnen zijn. Nou ja, afgezien van de pijnbomen dan.
Het is Cervia.
Vlak bij de haven deze toren. Lijkt toch verdomd veel op de ruïne van vanmorgen.
En het is weer gelukt. Een camping met plaatsen voor een tent en dat op precies de goed wandelafstand .
Lekkere rustige plek want het is nazomer dus niet meer druk. Ook kregen we van de eigenaar een pelgrimskorting. Altijd leuk.
Dank aardige eigenaar.
Heerlijk gedouched, de was aan de lijn en zelfs nog een uur lekker op een bedje bij het zwembad gelegen. Wat kan een pelgrim zich meer wensen?
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
De route blijft mooi om te volgen, voor jullie maar ook voor de lezers.
Italianen zijn echte zoetekauwen. En zo’n verbodsbordje, daar zou ik dus omdraaien, teveel stress voor mij om dan door te lopen :-)
Een reactie posten