Ik trapte er weer eens in

Van Cervia naar iets voorbij Rimini, 35 kilometer. 51860 Stappen.

En weer trapte ik er in: het glas was half vol.

Wanneer is dat begonnen? Ik denk al zo’n beetje bij het binnengaan van Italië. Ik had hier toch meer ‘pelgrimsgevoel’ verwacht (alsof een ander dat mij kan geven). Daarbij vind ik het ook stervensduur. Genoeg om langzaamaan mijn plezier te vergallen.

Eerst is er een slokje uit het glas, daarna nog een en ineens is het half leeg.

Gisteren met Rick daarover het gesprek gehad want die kreeg de indruk dat ik niet meer genoot. ‘Er is iets zwaars’.

Ik vind dat er te weinig ontmoetingen zijn, was mijn antwoord.

Ja, zegt Rick dan, en daarmee reduceer je alle mooie ontmoetingen die we wel hebben gehad. Of die er niet toe doen. Zelfs al zouden we maar één mooie ontmoeting hebben gehad is de reis al geslaagd en we hebben er bergen gehad inmiddels en ja, het lijkt hier wat minder. 

Maar wat zegt het universum dan: als jij kijkt naar de wereld als dat er ‘te weinig’ is, zal ‘weinig’ op je pad komen. Dus hoe wil je kijken?

Natuurlijk sputter en pruttel ik dan nog wat na want als ik dat meteen toegeef, wil dat ook zeggen dat ik ‘het zelf doe’ wat natuurlijk ook zo is, want ik geloof er heilig in dat het het ook zo werkt.

Alleen ik en ik alleen ben verantwoordelijk voor hoe ik naar de wereld kijk. En er is maar een reis naar Rome dus is er maar een reis naar Rome en in welk licht wil ik die bezien?

Vanmorgen belden we met mijn zus.

Ik lijk in je blog wel te merken dat het je wat tegenvalt. Klopt dat?

Oei en dat zullen de bloglezers dus ook wel hebben opgemerkt.

Bij deze excuses voor de wat landerige blogs van de laatse tijd en ik beloof dat ze vanaf vandaag weer des Tons zijn.

Weer een nachtje kamperen. We zaten meteen weer in het ritme, maar beiden sliepen we onrustig. Best wel wat lawaai op het terrein. Waar het normaal gesproken vanaf 22.00 stil zou moeten zijn stond bij deze camping duidelijk dat de stilte vanaf 23.00 in ging. En dat ging het ook, maar wij sliepen al om half negen waardoor we verschillende keren wakker werden.

Ook de beperkte bewegingsvrijheid voor de benen was meteen weer terug.

Vanmorgen om half zes uur wakker en na het wassen, inpakken en ontbijten om zeven uur op pad.

We wilden zo vroeg starten omdat er 35 kilometer op de rol stond. Best wel een afstand maar dat kwam zo met de volgende camping uit.

Na een uur zagen we deze camper staan op een beetje een sneu camperplekje in een wat armoediger deel van de stad. Sommige campers stonden er al lang wat te zien was aan het lange gras rond de wielen en bij andere campers aan de inname van de plek. Een soort van schuttingen waren ontstaan, zelfgemaakte tentjes en afdakjes tegen de campers, loodpaden zichtbaar etc. Het leek er zelfs op alsof er een gezin permanent woonde.

Deze camper viel me op vanwege de hangende tuin.

Tien voor half negen. En we mochten weer met een pontje over. Dit maal was het kanaal slechts twee keer zo breed als de pont zelf. Het kostte dan ook maar 40 cent.

Vijf voor half negen. Na anderhalf uur wandelen waren de calorieën van yoghurt en banaan opgebruikt en was het tijd voor croissants met chocolade en koffie. 

De 35 kilometer van vandaag gaan voor het grootste deel langs de boulevard maar volledig door en langs hotels, winkeltjes, restaurants, bars en alles wat met toerisme in verband staat. Ik bedacht me dat ik zo ongeveer elk uur een foto maak van de plek waar we lopen. Gewoon om een beetje indruk te krijgen.

Bovenstaande is van tien voor negen. Het valt me op dat de beplanting in Italië veel weelderiger is dan in Zuid Spanje en het Italiaanse gevoel van stijl doet de rest.

OK deze is van tien minuten later maar in de hele omgeving staat maar een hoge toren en deze heeft 30 verdiepingen en zien we al een dag of twee.

Deze is van tien voor tien. Mooie borders en dat met het strand op vijftig meter afstand.

Kwart over elf een kanaal met bootjes.

We zaten even te rusten op de brug.

Zeg uh?

Ja?

Zal ik eens zoeken of er nog aanbiedingen zijn voor kamers? Of gaan we naar de camping?

Zoek maar dan kunnen we altijd nog kijken wat we doen.

Dus.......gaan we naar een appartement voor € 21,30.

Dat is een euro duurder dan de camping van gisteren.

Zo zie je weer hoe het universum werkt.

Twaalf uur. Een wat minder toeristisch deel.

Tien over half twee. Nog steeds dezelfde weg tussen twee dorpen in, zee links.

We kopen hier een ijsje. De jongeman achter de toonbank vraagt hoe we hier met die rugzakken verzeild komen. Als we vertellen dat we zijn komen lopen vanuit Nederland naar Rome toe  is hij zichtbaar geraakt.

Tien voor half drie. Dit zien we vaak: einde fiets/wandelpad. Begin fiets/wandelpad. En dat drie, vier keer vlak na elkaar. Dat gebeurt elke keer als er een zijweg is.

Kwart voor drie. En dan ineens weer stuk bebouwing met bomen. Meteen ziet alles er stuk beter onderhouden uit.

Tien voor vier. Ineens lopen we langs de Appennijnen.

Vier uur. En weer zo’n alleenstaande hoge flat. 

Half vijf. We zijn er bijna. We lopen hier zo’n beetje Rimini in.

Kwart over vijf: hotel.

Tja, waar is een bel? 

Wat nu? 

Ik bel wel met de eigenaar, zei Rick.

Oei, er zit iets op de muur geplakt. 

Ook hier dus zelf check in.

Dus zitten we heerlijk in een appartement, is de was gedaan, hebben we heerlijk gegeten en gebeld. Bekijkt Rick de route van morgen en typ ik een blog.

Kortom: heerlijke dag.

Met groetenTon