22 Mei van Ourense naar Castro Dozon 35 kilometer
Tja, en vanmorgen regende het. Niet heel hard maar wel gestaag. Dat het hier vaak regent moge duidelijk worden.
Je gaat Ourense uit via de Romaansebrug, dat is leuk maar daarna loop je door een industrie gebied en is natuurlijk niet zo interessant. Daarna komt er een twee kilometer lange steile klim. Gelukkig was het toen net gestopt met regenen zodat de poncho's uit konden. Want er is maar een ding minder leuk dan met een poncho in de regen lopen: klimmen in de regen met een poncho aan. Twee km en we deden er bijna drie kwartier over. Aan het einde van de klim is een bar/restaurant, volgens onze reiseführer maar die was jammer genoeg dicht.
Dan maar even op een steen rusten en snel verder. We gingen door een eikenbos via een oud pad met resten originele bestrating en een Romaanse brug. Mij verveelt dat niet gauw maar Rick is een beetje klaar met die ongelijke stenen.
Door de regen waren er veel takken die diep doorbogen van het water zodat we, ondanks dat het niet regende, toch kletsnat werden.
In Pulledo liepen we langs een huis met allerlei pamfletten met informatie voor pelgrims ook kon je er koffie kopen. Een beetje een alternatieve bedoening. Het liefst loop ik daar aan voorbij maar Rick wilde er stoppen maar er was sowieso geen voorbijgaan mogelijk. Een alleraardigste man nodigde ons uit binnen te komen. Er stonden allerlei lekkere dingen op tafel en hij vroeg wat we wilden drinken.
Cola Cao, antwoordde Rick.
Nee dat is chemisch en heb ik niet, zei de man. Ik heb alleen maar echte dingen.
Dus kreeg ik koffie met melk. "Niet uit een karton maar van de koe."
Rick wilde hete melk, dat mocht wel.
We namen beiden twee wentelteefjes met "echte eieren van mijn eigen kippen."
Er was ook iets met gezonde suiker maar dat verstonden we niet.
Hij maakte van alle pelgrims in zijn bedoening een foto "niet voor internet maar voor mijn privé museum."Er hoefde niets afgerekend te worden het was donativo en natuurlijk hebben we wat gegeven. Ook tijdens de camino vragen we elkaar wat het leukste van de dag was en voor mij was het dit.
De vorige keer moesten we een heel stuk langs een grote weg lopen i.v.m. de aanleg van een snelweg. Nu liep de route over een b weg met veel kleine dorpjes die sluimerden in het eikengroen.
Na een km of zeven kruiste de b weg de grotere weg en we herinnerden ons dat daar ergens een goed restaurant was. Op de grotere weg aangekomen bleek dat we ongeveer één km terug moesten lopen.
He teruglopen? Pelgrims lopen niet terug en wij al helemaal niet. Maar we wisten dat in de herberg waar we zouden gaan slapen geen keuken was en geen restaurant. Dus gingen we gewoon een km terug en hebben heerlijk gegeten.
Het laatste uur begon het weer te regenen en aan de tocht leek maar geen einde te komen.
Maar we zitten nu in een bomvolle herberg en omdat het regent hangt of zit iedereen op zijn bed. Er hangen kleren te drogen die niet gewassen zijn en overal staan natte schoenen uit te dampen. Een raam open? Nee, dat is koud, ik heb last van mijn keel, dan krijg ik spierpijn etc. Eigenlijk een dag voor een hotel en dat had gekund want vandaag kregen we opnieuw een boeking voor ons huis maar er is hier geen hotel.
Er is trouwens nog wat te zeggen over de herberg. Vijf jaar geleden stond hier een prachtige nieuwe moderne herberg, die is verdwenen. Nu is de herberg in een oud gebouw op het sportcomplex. De hospitalero weet van niets. Dit is altijd al de herberg geweest, zegt ie.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten