Vliegend hert

Van San Salvador de Palazuelo naar Requejo 34 kilometer

Vanmorgen in alle stilte vertrokken en wat zijn de nachten hier koud, het vroor bijna.

Net toen we het dorpje uit waren zei Rick "zag je dat hert?"

Ja , antwoordde ik, een vliegend hert.

Het bleef stil.

Wat verder zie ik een hert en fluister ik tegen Rick "een hert".

Ja, toen ik je dat net zei geloofde je me niet.

Hoe bedoel je?

Nou, een paar minuten gelden dacht ik dat ik een hert zag wegrennen en nam je me niet serieus.

Oei, ik dacht dat je die vogel bedoelde die vlak voor ons langs vloog. Daarom maakte ik een grapje over een vliegend hert.

Die onduidelijkheid was daarmee ook weer uit de wereld maar daarna waren we beiden gespitst op herten en ja hoor: we hebben er verschillende gezien. Eén konden we zelfs goed bekijken want die stond heel rustig een paar tellen op het midden van het pad voordat het de benen nam.

Wat een prachtige tocht de eerste uren. De natuur is duidelijk veranderd. We zien nu hoofdzakelijk bladverliezende bomen en dan vooral eiken en tamme kastanjes. Die laatsten zijn aangeplant ik denk voor de noten want die worden hier veel gegeten.

We lopen soms over heel oude stukken weg, diep uitgesleten in het land. Een keer over een stuk met, weliswaar gerestaureerde, originele bestrating.

De dorpjes zijn klein en idyllisch. Volgens mij zou je alleen de elektriciteitskabels en de postbussen hoeven weg te halen om er een middeleeuwse film te kunnen maken.

Het landschap is kleinschalig en we zagen vanmorgen een man die met een paard aan het ploegen was.

Na een km of tien wilden we wat drinken in een barretje. Gesloten. Maar op hetzelfde moment kwam er een Spanjaard aan en die zei "hij is open hoor" 

Nou de deur is anders op slot.

Conjo, kwam er zeer gemeend uit zijn mond.

Kom op meneer het is zaterdag hoor, zei ik.

Ai, dan gaat ie pas om negen uur open.

We moesten nog een half uur wachten maar op de stoeltjes in de zon was dat wel te doen. Inmiddels stonden er al een stuk of tien Spaanse mannen bij de deur.

Om klokslag negen uur kwam de de barjuffrouw. De mannen maakten en paar grapjes waar ze, volgens mij, niet erg vrolijk op reageerde.

Eén van de mannen maakte een slaand gebaar met zijn hand van: oei die is niet erg goed gehumeurd.

Ga je wel als eerste naar binnen, zei ik tegen Rick, anders worden die mannen eerder geholpen en neem dan meteen die pakken kranten naar binnen dan maak je een goede beurt. Het heeft gewerkt want hij werd als eerste geholpen en na drie kwartier gingen we volledig uitgerust en gelaafd op pad.

Het toilet liet me me even lachen.Waartoe dient dat marmeren tussenschot?

De rest van de de dag was bijzonder saai. Voor een groot deel liepen we vlak langs de weg. Soms op de vluchtstrook en andere stukken in de watergoot.

En daar houd je dan ook je pauze met andere pelgrims.

Alleen de laatste drie km waren weer mooi. En wat is hier veel water. Overal gorgelt, borrelt en welt er water op. Wat een rijkdom en bij de bronnen kan je er goed van drinken.

Vanmiddag tijdens het eten kwam de ober zeggen dat hij even wegging want de ronde van Castilië en Leon kwam voorbij. Dat moesten we natuurlijk weer even verwerken maar toen we de eerste politie wagens en motoren voorbij zagen komen begrepen we het. Maar voordat ik op mijn sokken bij de weg was, zag ik de eerste mannen al aankomen vandaar die nietszeggende foto. Maar die van het peloton lijkt nog ergens op. 

In dit dorp zijn twee herbergen één van de gemeente, de ander een privé. De laatste kost 12 euro per nacht maar wel met beddengoed en handdoeken. En alleen wij zijn er dus wederom een mazzel.

Een minpuntje is dat het beloofde internet niet werkt dus op naar de bar. Dat is ook geen straf.

Met groeten Ton