19 mei van Vilavella naar Campobecerros 34 kilometer
Na zes weken moeten ook wij er aan geloven: Regen. Maar eigenlijk wisten dat het er zat aan te komen. In Galicië regent het veel en vaak. De bijnaam van deze streek is dan ook El Urinal.
Regen was voorspeld maar vanmorgen was het slechts mistig en windstil. We liepen door prachtige dalen waar peacefull waters flow. Overal waren op de route bruggetjes en stapstenen neergelegd voor de droge overtocht van de pelgrims.
En wat is het hier groen, logisch natuurlijk. Ik zou hier zo kunnen wonen maar dan wel met het weer van Andalusië.
Later ging de route over heuvels met struikheide en brem. We herinnderden ons dit gebied nog goed vanwege de smalle paadjes over witte aarde. Deze keer zag het er anders uit omdat het, ik denk pas vorig jaar, volledig is verbrand dus de planten waren niet hoger dan een centimeter of 20.
Vanaf a Godiña liepen we over de bergkam met een prachtig uitzicht over bergen en dalen, een stuwmeer en wederom de werkzaamheden van de hogesnelheidslijn. Over de kam loopt een landweggetje maar deze werd nu ook gebruikt voor de aanvoer van bouwmaterialen. En ook al stonden er borden langs de weg die de bestuurders attendeerden op de aanwezigheid van pelgrims werd er toch behoorlijk hard gereden.
Inmiddels kwam de zon af en toe tevoorschijn en werd het wat warmer maar......
om drie uur konden we er niet omheen: we waren in Galicië dus het regende.Niet te zien maar het giet van de lucht hier.
In Campobecerros eerst een heel goed menu del dia in het hostal. Hostal was vol met..... werkers van de spoorlijn. Gelukkig had de uitbaatster een kennis met een paar kamers dus slapen we nu wederom met ons tweetjes in een soort van slapen met ontbijt maar dan zonder ontbijt.
We moesten 15 euro pp betalen maar toen ze hoorden dat we alleen fruit aten als ontbijt kwam ze na een half uurtje voor elk van ons twee euro terugbrengen want "Jullie kunnen niet gaan wandelen zonder goed ontbijt en bar Rosario gaat om 7 uur open dus jullie moeten daar eerst wat eten".
Een voordeel van de regen is dat ik niet hoef te wassen want je krijgt het nooit van ze leven droog en een wasserij is hier niet, trouwens in het hele dorp schijnt ook geen WIFI te zijn.
Na het douchen dan maar meteen onder de lakens want het is nogal koud in huis. Toen we weer wat waren opgewarmd naar de bar/ winkel voor inkopen en een kopje koffie. Komen we in dezelfde bar als vijf jaar geleden alleen zaten we toen buiten in de zon. Bij binnenkomst werden we verrast door de warmte van een houtkachel die midden in de zaak stond. Er zaten drie oude vrouwtjes bij maar twee werden subbiet weggestuurd zodat wij er konden zitten.
Nu heb ik het bijna nooit koud en van het wandelen zijn mijn voeten in ieder geval gloeiend heet. Maar we moesten bij de kachel zitten. Ik voelde me eigenlijk gewoon schuldig zeker toen ik zag dat oma kromgetrokken reuma handen had.
Zittend bij de kachel met een gloeiend hete koffie brak het zweet me uit. Toen de barvrouw dat zag mocht ik pas ergens anders zitten.
Het was net een huiskamertje. We hebben gezellig zitten keuvelen en na een uurtje zijn we naar onze kamer gegaan.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten