Diepte investering

6 mei van Avila naar Gotarrendura 24 kilometer

Terwijl we vanmorgen vroeg nog even napraatten over hoe mooi de herberg in Avila wel niet was riep Rick " Oei, ik ben vergeten wat in de donativopot te doen.

Dan doen we er vanavond dubbel in, zei ik, want nu ik er over nadenk: hoe kan het dat het volgende dorp zo'n mooie herberg schijnt te hebben? Van Avila, een grote toeristische stad kan ik het me voorstellen maar een dorp met 110 inwoners? Ik kan maar twee redenen bedenken en de eerste is dat het een rijk dorp is of dat het een fanatieke kerkgemeenschap heeft. Misschien komt het wel beter uit zo om hier dubbel te doneren?

Spanje is een groot land, heel groot en als je naar de verhouding kijkt tot het aantal inwoners is het héél groot. Een rechtse partij die hier met de slogan komt: Vol is Vol, zal zich volkomen belachelijk maken.

Ook heeft Spanje een van de laagste geboortecijfers van Europa en er is leegloop van het platteland. We zijn inmiddels al door zoveel dorpjes gekomen waar wij dit denken te merken. 

Halverwege de route van vandaag kwamen we door een dorp, Cardeñosa. Het had nog wel drie bars, wat winkels en een school. Maar alle bars waren dicht en we hebben één inwoner zien lopen toen we er een half uur pauze namen bij de dorpspomp.

Zodoende kwamen we niet dorstig, vanwege die dorpspomp, maar wel hongerig vanwege de gesloten bars en winkels in Gotarrendura aan.

De herberg ligt aan het begin van het dorp en zag er tot onze verbazing veel mooier uit dan de naast gelegen huizen. Een mooi gerestaureerd pand met goede kwaliteit ramen en deuren, zonnepanelen en een area de descanzo. (ontspannings/ rustruimte) Omdat we telefonisch geen contact kregen met de hospitalera zijn we eerst het dorp maar ingelopen.

Geen winkels.

Eén bar: dicht.

Nee hoor zei de man op het dorpspleintje, je moet gewoon naar binnenlopen. 

Ik ben de hele dag dicht, zei de waard. Maar als er meer pelgrims komen wil ik wel wat te eten maken. 

Er zijn geen winkels of andere voorzieningen dus we begonnen hem wel een beetje te knijpen voor de voedselvoorzienig van vandaag en morgenochtend. De kans dat er morgen in de eerste dorpjes iets open is, wordt wel heel klein.

Op weg naar de herberg stond er een bestelbusje van een bakker. Snel een brood, een pak melk en een zak met Madalenas gekocht voor het geval dát. Later bedacht ik me dat ik ook beter een paar eieren had kunnen meenemen maar toen wist ik nog niet dat er een volledig ingerichte keuken in de herberg was. (Maar wat heb je daar aan als er geen voedingsmiddelen zijn om te koken)

De hospitalera die de deur kwam opendoen was niet in haar beste humeur nadat ze zag dat de pelgrims van gisteren de sleutels niet hadden achtergelaten. Ze was echt pissig en deed ook tegen ons niet aardig en dan versta je elkaar ook nog eens slecht. Maar dat had dan weer meer met haar te maken want met de Spaanse pelgrim in Avila had ikeen leuk gesprek.

Volgens onze Deutsche reiseführer zou dit dorp honderd en tien inwoners hebben. Volgens de man van de bar zijn het er nu minder dan tachtig. Het ziet er dan ook allemaal nogal armetierig uit. Veel slecht onderhouden adobehuizen en schuren en die vervallen heel armoedig. Ze worden eigenlijk gewoon opgenomen in de kringloop van de natuur. Daarom viel die prachtige herberg eigenlijk nog meer op.

Zoals we het nu begrijpen is de herberg zo mooi gemaakt om als bron van dorps inkomsten te dienen. Maar de gemiddelde pelgrim is karig, en voor een groot deel is het pelgrimeren ook geworden tot een goedkope manier van vakantie houden. Dus die donativo herberg leverde niets op. 

Nu is het gebouw gesplitst in twee delen door een houten hek. Eén is een alberge touristico en daar betaal je 15 euro p.p.p.n. Het andere deel bevat vier bedden is nauwelijks minder mooi en gratis. 

Nu wordt het lastig want de pelgrim wil voor niks maar de hospitalera wil dat je het betaal deel neemt.

Gezien haar humeur en de inschatting dat de vier medepelgrims van gisteren gratis willen slapen zijn wij in het betaal deel gegaan. Maar wel op voorwaarde: DAT JULLIE DIE ANDERE PELGRIMS NIET IN JULLIE DEEL LATEN EN ALS IK DAT ZIE ZET IK JULLIE ERUIT.

De andere pelgrims wilden inderdaad in het gratis deel en zijn nog niet in ons deel geweest om de luxe voorzieningen te (mis)gebruiken.

Nog even terugkomend op de pelgrims en pelgrimeren. De pelgrim denkt altijd dat hij/ zij de enig echte is. Zo kijken wandelaars meestal niet alleen neer op de fietsers maar ook op pelgrims die de geasfalteerde weg nemen of stukken afsnijden of, o gruwel, de bus nemen. 

Ook wij betrappen ons er op dat we gedachten hebben over de 'echtheid' van de anderen. Gisteren waren er al twee mannen die niet meer dan 20 km per dag wandelen en alles daarboven met de bus doen. Eén daarvan doet dit al vijf jaar. 

Voor mezelf is dat ik geen 'echte' pelgrim ben omdat ik niet met een religieuze intentie wandel. Dat wil overigens niet zeggen dat niet religieuze pelgrims geen goede pelgrims kunnen zijn en er veel spiritualiteit uit kunnen halen maar dat zijn natuurlijk ook verschillende zaken.

Na de prachtige wandelingen door de bergen zijn we nu weer in teletubbiesland terecht gekomen. Veel zacht glooiende korenvelden en daar hebben we al wat van gezien.

Met groeten Ton