Homo internettus addictionatus

Ik wil liever een half uur eerder op Schiphol zijn, zei mijn zus toen we bespraken welke trein we zouden nemen.

Dus stonden we om kwart over drie op station Den Helder.

Ding dang dong. Vanwege een aanrijding met een persoon rijden er geen treinen tussen Anna Paulowna en Schagen.

Het duurt ongeveer een uur voordat er bussen zijn ingezet, zei de conducteur. Dus leek het ons beter om de hulptroepen in te roepen en gelukkig was de sopraan van Zinco in de gelegenheid om ons naar het volgende station te brengen.

Helemaal goed.

Jammer dat je niet alles van te voren weet want we vertrokken met een uur vertraging naar Malaga. Omdat we met Ryan air vlogen hadden we geen gereserveerde plaatsen en zaten we nogal verspreid in het vliegtuig. Maar ik had mazzel en zat een naast een leuke jonge vrouw en we kletsten vier uur vol.

Ik probeer zo vaak mogelijk een gesprek aan te knopen met mensen, vertelde ze. Met mij zat ze helemaal goed.

Helemaal heerlijk was dat we in Malaga werden opgehaald door vrienden en zo waren we om één uur in de Klompen en zoals het de Homo internetus betaamt doken we meteen in de telefoons en de Ipads. 

Oei, geen signaal.

Dan maar aan de wijn en nootjes.

Voor mij staat zo’n eerste dag natuurlijk helemaal in het teken van de tuin. En dan vooral om te zien hoe de planten, zaailingen en stekken er bij staan. 

Helemaal goed. De gasten die in ons huis verbleven hebben nauwgezet voor mijn kleinnoden gezorgd. Hulde.

De Parasoldennen.

Algarobbos.

En jaaaaaa, het citroengras is uitgelopen. 

Rick was helemaal blij dat de Japanse Gingko zo mooi in het blad staat. Hij was er maar niet gerust op dat het twee centimeter hoge kale dunne stokje krachtig genoeg zou zijn om de winter door te komen. Nu is het ook bijzonder dat zo’n klein stokje zoveel en  zulke grote bladeren voortbrengt.

De courgette plant heeft al een eerste vruchtbeginsel.

En de good old peulenplanten hingen vol met peulen met prachtige doperwten.

Toch, en dat is meestal zo met Jantje ongeduld, had ik eigenlijk verwacht dat de natuur al verder zou zijn. Dat de zaailingen groter zouden zijn, de Chinese rozen al in de knop zouden staan en de Yucastekken al uitlopers zouden hebben. Maar als ik naar de uitlopers van de Pijnbomen kijk kan ik toch echt niet klagen. Sommigen zijn 50 centimeter lang. Dat heeft waarschijnlijk toch te maken met de regenval van maart.

Ook blij ben ik met de Beuacarnea die ik een paar maanden geleden uit de vuilcontainer haalde. Hij doet het goed en heeft een stuk of zes uitlopers.

De naam van de plant ken ik niet, het is een ‘onkruid’ maar wat een mooie bloem. Ik heb hem nooit eerder in de tuin gezien of misschien is het zoals een bekend politicus zei: ik heb er geen herinneringen aan.

Omdat we vanmorgen nog steeds geen verbinding hadden met de wereld belde Rick met de provider en zo tegen een uur of acht waren we in het bezit van een mooi nieuw klein snel schoteltje.

Met groeten Ton