Afgelopen vrijdag in de trein naar Alkmaar zat achter mij een gepensioneerd echtpaar. De man is steeds aan het woord en klaagt over van alles en nog wat in zijn leven.
Iets verderop zat een jonge vrouw nogal luid te telefoneren. Ze heeft duidelijk een probleem met haar partner.
De man van het echtpaar begon te mopperen over het te luide en intieme gesprek van de jonge vrouw.
Sluit je af, zei zijn vrouw.
Nee. Klonk het boze antwoord. Waarna hij opstond en de jonge vrouw sommeerde het gesprek te beëindigen, wat ze tot mijn verbazing nog deed ook.
Gisterochtend bij de boot staan twee werklui te wachten en kijkend naar de nieuwe boot die inmiddels in de haven ligt zegt de ene.
Ik ben blij dat die ouwe boot d'r uitgaat.
Hoezo?
Nou dat sombere ouwe kreng met die versleten banken. Ik raak er gewoon gedeprimeerd van.
Nou dat gevoel heeft niets met die boot te maken toch. Dat zit in jezelf. Net als geluk.
Op de Potvis is het binnenterrein nu niet direct van inspirerende schoonheid. Maar gelukkig ligt voor ons appartement een vijver en wat doe ik? Ik sluit me af voor het terrein en kijk alleen naar de vijver.
En met werkman twee ben ik het eens: het gevoel zit in jezelf maar werkman een heeft ook een punt. Schoonheid helpt. Mij in ieder geval wel.
En wat een heerlijk uitzicht vanf het balkonnetje, hangend in de zitzak met een kopje koffie in de zon.
Met groeten Ton
