Mooi model, 12 liter, en een handige plek om de broes op te zetten als je die niet wilt gebruiken en keuze uit twee kleuren: de groene € 6,50 de roze € 9,50. Dan is de keuze snel gemaakt en ik ging met de groene naar de kassa.
Dat is dan € 9,50.
Maar de stikker zegt toch € 6,50?
Nee, ik moest € 9,50 betalen. Ik zei dat ik dat niet deed en liep de winkel uit.
Paar honderd meter verder zit ook zo'n winkel en daar kostte ie gewoon € 6,50.
Helemaal blij naar huis om meteen mijn gezaaide groenten te besproeien.
Oei....... binnen tien seconden waren alle 12 liters de sproeikop gepasseerd. Dat is niet de bedoeling want er spoelden gewoon gaten in het zaaibed.
Miskoop.
De gaten in de kop zijn meer dan een mm in doorsnede en er zitten veel gaatjes in. Daar krijg je geen mooi fijn verdeelde druppels van maar een wolkbreuk.
Maar ik laat me niet voor een gat vangen en prutste vanmorgen in alle gaatjes een dun waterslangetje met een nog dunner doorgangetje.
En het werkt. Er komt nu een redelijk fijn verdeeld watergordijn uit mijn eigengemaakte egel.
De sinaasappelboom die ik na drie jaar strijden, of kwarren zoals ik dat noem, in een pot heb gezet begint enthousiast uit te lopen.
En voor M: je zaailingetje heeft de eerste twee nieuwe blaadjes.
De geschiedenis herhaalt zich. Rijden we terug van de Spaanse les naar huis stop ik nog ff bij de vuilnis plek om te kijken of die berg met groene bladeren door mij te gebruiken zijn.
Niets bruikbaars tussen.
Ik stap weer in en wil starten. Niks noppes nada.
Niets mis met de accu want licht doet het gewoon.
Bellen met de GRUA dan maar die met een klein half uurtje aanwezig is.
We blijven rustig en mopperen niet, zeker al de Spaanse invloed.
In de tussentijd krijgen we hulp van een Duitse man die wellicht een oplossing heeft met ene Mark die vlakbij woont en een garage heeft en vind ik twee euro.
Rick belt met Mark en we kunnen de auto eventueel bij hem neer zetten als de GRUA hem niet aan de praat krijgt. Het is geen 300 meter van de plek verwijderd waar we staan.
De GRUA constateert dat het iets met de startmotor is, zet vervolgens de auto bij Mark neer (die niet thuis is maar in Malagstad en we dus niet gezien hebben) en brengt ons naar huis. Voor dat laatste geven we de chauffeur vijf euri.
Waar zouden we zijn zonder de GRUA?
We waren blij dat het bij de vuinisbakken gebeurde en niet thuis want dan had het alleen maar ingewikkelder geworden.
Wel raken we het vertouwen in onze trouwe Susie wel een beetje kwijt en waar is dat vertouwen naar toe? Naar de GRUA want wat zijn we tevreden met de vriendelijke en snelle service.
Met groeten Ton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten