Vorig jaar was ik op slippers wat aan het knoeien in de tuin en ging op een wesp staan waarna ik werd gestoken.
Naakt tuinieren: ik moet er niet aan denken. Zeker niet als ik zie hoeveel krassen en schrammen ik alleen al op mijn armen heb als ik een dag heb gewerkt. Die wil ik echt niet op gevoeliger plekken hebben. Nu ben ik ook wat druistig in de buitenlucht, zeker als het om snoeien, slepen, hakken, graven en uitspitten gaat. Een paar uitgebloeide bloemen zou ik bloot misschien wel van de plant kunnen knippen maar verder zou ik niet durven gaan.
Maar dat bloot tuinieren prettig is voor het mentale welzijn geloof ik direct. Net als bloot slapen, een sauna of het naaktstrand. Ik houd ook van direct contact met moeder aarde en tijdens de verschillende pelgrimstochten vond ik heerlijk om gewoon liggend in het gras, desnoods in de berm langs de weg te genieten van de nabijheid van de aarde. En bloot is dan wellicht net even intensiever.
Maar hoe wil je dan op de foto, vroeg Rick, met een paar peultjes voor je piet?
Dat zou kunnen. De eerste peulen heb ik inmiddels geplukt.
Maar nee. Ik dacht eerder om op de frond te gaan liggen en mezelf op strategische plaatsen te bedekken met snippers. Want snipperen heb ik de laatste maanden tot vervelens toe gedaan dus dat leek me wel een goeie.
Maar dat werd een lelijke foto, alsof ik dood was en illegaal begraven werd. Wel goedkoop, dat spreekt me wel aan. En...... volledig als compost opgenomen worden door de aarde. Is dat permacultuur of niet?
Maar de snipperaar en een nieuwe lading takken die klaarligt om gesnipperd te worden zorgen voor een mooie blote, veilige en toepasselijke foto.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten