Vanmorgen was het wel duidelijk: de zomer nadert zijn einde. Er zat een frisje in de wind, zo niet een koudje. Het rook ook anders. Een geur meegenomen door de Noordelijke wind.
Toch was het een heerlijke dag met dat melancholische gevoel van afscheid maar daardoor wel heel bewust genoten.
Vandaag extra lang wezen jutten want de volgende keer is pas over drie weken.
Van het fototoestel was ik nog een mankement vergeten: de lensbeschermer werkt niet meer en er blijft altijd en stukje voor de lens hangen.
Nog even de uitgestrekheid van de hors in me opgenomen. Was wel druk vandaag heb zeven mensen gezien.
Ik vond een klomp roestig zand. Het leek een beetje op het lijf van een koe maar met vier poten aan de voorkant en nog een vijfde aan de achterkant. Té nieuwsgierig om te weten wat er inzat klopte ik het kapot voordat ik een foto maakte.
En toen moest ik aan pablo Picasso denken. Picasso maakt beelden waarin hij bijvoorbeeld kippengaas of het blad van een spade verwerkte. De zee gebruikte een verstelbaremoersleutel en ik heb spijt dat ik het 'beeld' niet heb heel gelaten.
De herfst is natuurlijk niet alleen te ruiken. Deze paddenstoelen waren zo groot als pannenkoeken.
Vandaag dus voorlopig de laatste keer jutten. Morgen naar de overkant om het huis te poetsen. Maandag en dinsdag werken om dan 's avonds met zus naar Spanje te vliegen.
Twee weken de tijd voor het schilderen van de rejas en de pergola's van Los Zuecos.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten