Hoe vaak heb ik mijn niet fototoestel achtergelaten op plaatsen waar we koffie dronken, een ijsje aten of gewoon op een bankje laten liggen. Nagenoeg alle keren werd het me nagebracht en soms haalde ik het zelf op. Maar altijd waren er eerlijke mensen die er voor zorgden dat ik het weer terugkreeg.
De laatste keer was op 21 augustus. Ik maakte deze foto en legde het toestel op de tafel. Nadat de ijsjes waren verorberd, zijn we samen met de naar huis gaande vrienden op de boot richting Den Helder gestapt.
Op de boot wilde ik nog wat foto's maken van de meeuwen die door passagiers werden gevoerd.
Shit, dat toestel ligt nog op de tafel van de snackbar.
Nou volgens mij wil je gewoon een nieuwe, zei Rick ietwat geïrriteerd.
Eenmaal terug op Texel hadden de medewerkers van de snackbar het toestel keurig in bewaring genomen.
Ja, zei ik later tegen Rick, ik wil eigenlijk wel een nieuw toestel maar vind dat het wel bijzonder is dat dat ding steeds weer bij me terugkomt en vind dat ik dat moet honoreren door er nog geen afstand van te doen. Trouwens een nieuwe laat ik waarschijnlijk ook liggen.
Maar.......hij gaat steeds meer mankementen vertonen. Niet alleen die vermaledijde stofjes aan de binnenkant van de lens. Heel vaak wil de zoomlens niet meer uitschuiven. En nog vaker maak hij fouten bij de belichting. Dan krijg ik heel donkere foto's
Foto gemaakt op een mooie zonnige zaterdagmiddag.
Vorig jaar las ik een advies dat je: in plaats van een fotocursus te doen, beter een gratis bewerkingsprogramma kan downloaden.
Inmiddels bewerk ik bijna alle foto's en dat kan toch ook de bedoeling niet zijn.
Ook al worden ze dan wel mooi. De stofjes blijf je zien
Met groeten Ton
1 opmerking:
Als ik jou was zou ik mezelf toch een nieuw toestel gunnen Ton, je gebruikt het dagelijks. Dan hou je dit ouwetje lekker als reserve. Hoeft ie zich ook niet onthecht te voelen.
Een reactie posten