Zus heeft dezelfde vader en moeder als ik en......houdt derhalve ook niet zo van wind.
In julli vroeg Rick of ik al wat takken van de bomen wilde halen "want we kunnen de zee nauwelijks meer zien."
In de eerste jaren heb ik rond Los Zuecos heel veel bomen geplant. Natuurlijk probeerde ik er eerst een paar maar die groeiden zo slecht omdat ze té veel last hadden van wind, droogte, zon en nog wat andere voordelen van het harde Spaanse klimaat.
Later plantte ik er veel meer en vlak bij elkaar zodat ze steun van elkaar kregen. Inmiddels doet het gros het meer dan goed en "wordt het na al die jaren al lekker dicht" volgens zus. Kijk, als die als onhafhankelijke partij het zegt zal het wel zo zijn. Dus pakte ik gisterochtend snoeischaar en zaag om eens lekker het zicht op de mediteranee te herstellen.
Nu ben ik niet zo goed in 'voor en na foto's' maar toch. Deze is van 28 juni.
En alsof de duvel er mee speelt: wat een storm vandaag. Weliswaar was het vanmiddag 31 graden in de schaduw maar 'die wind'.
Wel jammer dat je nu die bomen hebt gesnoeid.
Tja.
Voordeel was wel dat ik zo rond een uur of tien moest stoppen met schilderen want de verf waaide van kwast en roller af. Daarna zaten we als twee oude wijven in schaduw en luwte te luisteren naar de Evergreen top 1000 van radio Nostalgia. En ondanks alle verschillen die we hebben zijn we het over een ding duidelijk eens: de klassieke muziek invloed van onze ouders heeft er voor gezorgd dat we van melodieuze liedjes houden.
Rick en ik komen al twintig jaar in de Axarquia en zolang als we ons kunnen herinneren staat er een skelet van een onafgemaakt gebouw bovenop een berg tussen ons huis en Frigliliana. We noemen dit het parthenon. Het bestaat uit zuilen en een dak.
Na onze zondagse tocht naar Acebuchal voor taart en koffie zag ik ineens dat er nieuwe activiteiten waren.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten