Wat kan ik gehecht zijn.
Heb jij een idee wat we M kunnen geven voor zijn zestigste verjaardag, vroeg ik vorige week aan Rick.
Tja, misschien iets specifiek Texels.
Dus kocht ik een paar flesjes Skuumkoppe, een Hoornderring (een soort gevulde koek) en een bon voor een dinner op het eiland. Ik deed alles in een leuk tasje en klaar.
Uh.
Ja.
Zou het leuk zijn als je hem iets van je jutschatten geeft, dat zou het wel heel Texels maken.
Mijn hersenen beginnen te kraken. Wekenlang heb ik gejut naar stenen met een gaatje en vervolgens heb ik ze op kunstzinnige wijze aan een gevonden stuk scheepstouw gebonden.
Bedoel je dat touw met die gaten stenen, vraag ik. Dat weggeven? Mijn hele hart zit erin.
Onzin, zegt Rick. Je hart zit gewoon in je borst en je zegt zelf altijd dat het mooiste kado een kado is waar je een beetje pijn van hebt als je het afstaat.
Daar heeft ie gelijk in. Dus ging het in pakpapier en in de tas.
En M was er heel blij mee, zeker nadat duidelijk werd dat het stenen zijn die van Texel komen, natuurlijke gaatjes hebben en soms ook nog fossielen bevatten.
Kortom: ik ben mijn stenen kwijt en ging vandaag jutten.
21 Stenen met gaatjes heb ik gevonden. Met dank aan het universum. Nu moet ik er natuurlijk ook weer niet té veel vinden want anders gaat de emotionele waarde naar beneden.
De verzameling fossiele botten neemt ook toe.
Die drie kleine zwartje zijn van vandaag.
Rick had vanmorgen een afspraak in Hoorn en bij terukomst in Den Helder was er geen parkeer plek. Hij parkeerde de auto daarom op een niet officiële plaats waar de parkeerwachten geregeld boetes voor uitschrijven.
Zou jij om een uur of vier nog met de boot naar de overkant willen om te kijken of er een plekje vrij is gekomen?
Tuurlijk. Dus zat ik weer even heerlijk op de boot.
En ja, één gaatje.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten