Wel even wennen maar na vier jaar zingen en mee-eten in Hotel den Helder organiseerden we dit jaar zelf weer een ouderwets kerstdinner met stoofperen en ossenstaartsoep.
Vier dames hadden we daarvoor uitgenodigd.
Zullen we ze bij wijze van begroeten een kerstlied toezingen? Stelde Rick voor.
Lijkt me een goed idee.
Het werd zeer gewaardeerd.
Het was een zeer geanimeerde maaltijd maar tijdens het opdienen van het eten dacht ik: ik mis iets.
Pas toen ik in bed lag wist ik het: de stoofperen staan nog in de kelder. Dus hebben we vandaag ook nog een beetje feest.
Gisterochtend lag een pakje onder de kerstboom. Het voelde aan als een boek.
Raad eens wat je denkt wat voor boek het is, vroeg Rick.
Een Japans kookboek, riep ik uit. Dat was een beetje plagerig omdat ik weet dat Rick niet gecharmeerd is van het Japanse eten dat we inmiddels hebben gegeten.
Nee.
Een boek over fossielen dan?
Daar heeft het wel mee te maken.
Een van de gasten had als kado ook een boek meegebracht.
Met groeten Ton
