Eigenlijk is het weer té mooi vandaag want om echt te ervaren wat een nevelwoud is heb je mistig weer nodig. Nou jammer dan. Het was een heerlijke, rustige, eenvoudige en koele wandeling. Het woud bestaat uit boomheide en laurierbomen. De laatsten zijn wel wat groter dan we gewend van de struikjes die we in Nederland wel hebben.
Uiteraard heb ik een zooitje zaden van de laurier opgeraapt en meegenomen. Heb ik komend voorjaar weer wat te doen.
Nadat we deze excursie hadden gedaan was het eigenlijk nog te vroeg om naar het appartement te gaan.
We zouden terug kunnen wandelen, zei Rick. Het is 7,5 km en volgens het boekje is ie eenvoudig.
Waarom trap ik er toch altijd in?
Voor mij is dit zweten. Rick als klipgeit heeft er niet de minste moeite mee en loopt dus steeds voorop.
Ach, rustig aan en steeds tegen mezelf zeggen dat hoogtevrees een irreële angst is.
Inmiddels zitten we wel op 1050 meter en moeten zakken naar ons appartement op zeeniveau, slecht zichtbaar in de verte.
Maar het is spectaculair mooi.
En eenmaal in het dorp met een biertje ben ik de hoogte vergeten en helemaal tevreden dat ik met mijn gammele knie en angst dit huzarenstukje toch maar weer heb geklaard.
Met groeten Ton
