Met het geluid van tikkende hondenpootjes op het parket schrok ik wakker.
Waar ben ik?
Het duurde even voordat ik het wist.
Een oud grapje over Amerikanen die in een rondreis van een week heel Europa zien.
Zek, in welke lend sein wai?
It is donderdaag so we sain in The Netherlands.
Zo voel ik me ook een beetje.
Zo waren we eind juni in Casa Los Zuecos om te genieten van de prachtige uitzichten die we daar hebben.
Om daarna weer lekker een paar dagen in ons Texelse retreat te zijn waar we als luxe paardjes ongeveer elke avond wel een kopje koffie drinken bij Paal 9.
De tweede week van juli verbleef ik in ons 'eerste' huis om dat eens goed schoon te maken en de tuin onder handen te nemen. Van dat plan kwam niet veel terecht door de plotselinge dood van Egbert.
Vervolgens een lang weekend Texel waar ik in een soort van schoonmaakdwang niet alleen het hele appartement heb gekuist maar uit pure wanhoop ook de werkauto van Thuiszorg organisatie Omring heb gepoetst.
Om maandagochtend af te reizen naar Arnhem waar we logeren als we de Nijmeegse wandelen en we in Nijmegen samen met Henk( van het Italiaanse tuinweekje) op de foto zijn gegaan.
Zonder blaren reizen we met plezier terug naar ons favoriete Waddeneiland waar ik gisterochtend deze koploze, reeds lang geleden overleden zeehond zag liggen.
En vandaag? Waar ben ik?
Het is dinsdag de 28 ste juli. O dan ben ik in Heiloo en pas ik op deze jongen omdat zijn baasjes in Ierland op vakantie zijn.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten