27 april van La Villa de Don Fadrique naar Tembleque 30 kilometer
Misschien door het badje van water met zout en azijn of gewoon omdat het zondag is maar voor het eerst sinds de eerste wandeldag geen noemenswaardige klachten.
Ik ben getrouwd met een man die reist om te reizen en niet voor cultuur of culinaire ontdekkingen. Zet hem op Schiphol en hij is gelukkig. Geef hem een landkaart of map van het openbaar vervoer en hij is uren zoet.
Gisterochtend wilden we een pauze op een terrasje.
We gaan zitten en tegelijkertijd komen er ook wat Spanjaarden aan het tafeltje naast ons. Terwijl Rick naar binnen loopt om te bestellen roepen de Spanjaarden wat door een openstaand raam. Binnen een minuut staat hun bestelling in het kozijn. Als Rick terugkomt en zegt dat de bestelling er aankomt staat het inmiddels in het raamkozijn. Hij pakt het en zegt dat hij ook nog een racion met iets vlezigs heeft besteld. Nog voordat hij zit staat er een schaaltje in het kozijn. Hij loopt er naar toe, ik zie hem een beetje twijfelend kijken maar neem het schaaltje mee naar onze tafel. Kippenlevertjes: niet mijn favoriet, dus neem ik er een en schuif de rest naar Rick onderwijl mompelend dat 'deze schaal aan mij voorbij mag gaan', dit heb jij besteld.
Als Rick, met lange tanden, twee stukjes op heeft komt de barvrouw naar buiten met een grote schaal vlees stukjes in tomatensaus.
We schrikken want zitten dus duidelijk iets van een ander op te eten. Volgens de dame hoeven we 'no te preocupe'.
Over de casa rural waar we overnachtten kan ik nog iets vertellen over het avondeten.
Om acht uur moesten we in de eetkamer zijn. Terwijl we aan tafel gingen zitten kwam Juan al met het eerste eten: brood, olijven, kleine aubergines in het zuur en een een fles wijn.
Oei, zei Rick, jij moet de eer redden.
Hij lust namelijk geen olijven, drinkt nauwelijks of geen wijn en van aubergines in het zuur wordt hij niet warm.
Ik doe mijn best en eet nagenoeg alles op.
Vervolgens komen er acht stukjes brood met een koude saus van tonijn, tomaten en uien. Rick neemt er twee en laat de rest voor mij. Ik plof inmiddels bijna.
Dan komt Juan met een grote schaal met plakjes schapenkaas en serranoham, een schaal met broodjes warme chorizo en salade.
De chorizo wordt door Rick opgegeten en ik doe mijn best met heerlijke kaas en mijn lievelingsham. Terwijl ik tussendoor Rick's wijn al had opgedronken schonk Juan onze beider glazen nog eens vol.
Waarom drinken jullie zo weinig? Is de kaas niet lekker?
Voor we naar bed gingen was de fles wijn leeg en op de kaas na, alles op.
Als je nou maar niet gaat zeuren dat ik te dik word, zeg ik de trap oplopend naar onze kamer.
O wat heerlijk, riep Rick nadat hij zijn bed had opengeslagen, er liggen flanellen lakens op. Doet me aan de winter denken toen ik klein was.
Op de hoogvlakte zijn de nachten koud dus zijn flanellen lakens en slopen heerlijk comfortabel.
Nadat ik enigszins aangeschoten en melancholisch van de wijn, in mijn bedje lag wentelde ik me in de nostalgie van 'de zachte lakens en de goede zorgen van mijn eigen moedertje'.
Vanmorgen pas om half acht op pad nadat señor Juan ons probeerde vol te stoppen met sinaasappelsap, koffie, fruit, brood, kaas, ham en nog wat broodjes met de tonijnsaus.
Bij het afscheid riep hij nog iets over ' langs de weg staan met de auto'.
Als we ongeveer driehonderd meter hebben gelopen, staat er een auto met knipperende lichten op een straathoek. Wij lopen er zonder te denken langs. Twee straten verder: dezelfde auto en wie stapt daar uit? Juan. 'Om te kijken of jullie de goede route zouden nemen.
We kregen nog een ferme abrazo en toen waren weer op onszelf.
Wat een aardige man en wat overweldigende hoeveelheid gastvrijheid.
Vandaag 30 kilometer gewandeld en het ging zeer voorspoedig. Het begon al met het zien van de eerste ooievaar. Na elf km de eerste stop met koffie.
Daarna passeerden we een keten van lage bergen met windmolens. Daar is meteen weer meer natuur en dan word ik wel vrolijk.
We pauzeren nu wat vaker en liggen dan steeds een half uurtje met de schoenen uit langs de weg. Uiteraard met iets te snoepen. Vandaag was dat brood, borrelnoten en een appel. Niet in één pauze natuurlijk.
Onderweg moesten we een spoorwegemplacement oversteken via deze brug. Gelukkig werden we als pelgrims beschermd door Jacobus net asl de dorpelingen die er en masse overheen gingen.
We verblijven weer heerlijk luxe in een casa rural met een balkonnetje voor de was. Tweede balkonnetje links. Nu snel voor een menu del dia in het restaurant linksonder.
Tembleque wordt 'balkon van La Mancha' genoemd en heeft één van de meest pittoreske pleintjes van Spanje.
Persoonlijk mis ik een boom of bank of zo iets.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten