Hij maakte een aantal jaren geleden een serie portretten van mensen die in gigantische torenflats in Shanghai wonen en vertelde over de eenzaamheid die op de foto’s duidelijk te zien was. Mensen die boven elkaar wonen, kennen elkaar niet zoals mensen die naast elkaar wonen. In flats hebben mensen alleen nog de lasten van elkaar zoals lawaai en vieze liften. Hij noemde dit het leven van ‘het verpleterde individu’.
Mooi gezegd. We zijn als mens niet gemaakt om zo te leven.
Ik ben niet gemaakt om in een betonnen doos te wonen en de voeling met moeder aarde en universum te ontberen. Hier vind ik het heerlijk. En dan bedoel ik niet persé Spanje maar het leven op het platte land ook al is dat hier nogal on-plat. Ik zie de maan en de sterren, ik ruik de aarde en voel de wind, ik tuinier, hak hout en stook mijn eigen kachel en ga s’avonds voldaan en prettig vermoeid naar bed.
Word blij wakker als ik elke morgen zo rond een uur of zeven Venus en Jupiter mijn blikveld zie binnenschuiven.
De foto is trouwens van 7.45 want eerder kreeg ik niets op de digitale plaat.
Waar ik ook van geniet zijn de wolken. Met een koude bovenlucht ontstaan lenswolken en vanmorgen waren ze er weer.
Bovenstaande zijn om half tien gemaakt.
Deze is van 13.00 uur. Vanmorgen kleurden ze niet oranje maar op 10 januari 2017 waren ze wel heel spectaculair.
Deze is van 13.00 uur. Vanmorgen kleurden ze niet oranje maar op 10 januari 2017 waren ze wel heel spectaculair.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten