zaten we aan de lekkerste taart.
Twee jaar geleden raakten we in het lekkerste taart restaurant, in gesprek met een Nederlands echtpaar waar we sindsdien regelmatig contact mee hebben. Zo spreken we niet alleen af als ook zij in Andalusie zijn maar kwamen ze ook naar Schagerbrug om ons te horen zingen.
Kortom: leuk om elkaar vandaag weer te ontmoeten in de uitbundig schijnende zon.
Eigenlijk is er van alles te vertellen over onze wekelijkse wandeling door het park.
Zo moeten we in de winter de wandeling niet té vroeg maken omdat anders de zon nog niet over kam schijnt en het restaurant in de schaduw ligt.
Het riviertje dat door de vallei stroomt levert ons drinkwater.
Het water wordt uiteraard al eeuwen gebruikt. Zo zijn nog steeds de resten van de acequias te vinden. Waterkanaaltjes die aan de bergwand lijken te zijn geplakt en dienden om het water naar de landerijen te leiden. In sommige delen van Spanje zijn ze eeuwen oud en aangelegd door de Moren.
Of ze hier ook zo oud zijn weet ik niet. Wel is te zien dat ze niet meer in gebruik zijn en zijn vervangen door slangen en pijpen. Soms zijn de kanaaltjes doorbroken door de weg.
En die weg zou dan weer aangelegd zijn voor de steengroeve.
Weer terug bij de Klompen vond ik de Mimosa voldoende wollig om te fotograferen.
En was ik helemaal tevreden met onderstaand zicht.
Als Nederlandse polderjongen vind ik hoogteverschillen in een tuin altijd een meerwaarde geven en helemaal als je dit vanuit huis kan zien. Een paar mooie oude bomen die het verschil in hoogte nog eens accentueren zou het summum zijn. Maar......... daar is hier geen sprake van. Ten eerste is het hoogteverschil slechts van beneden naar boven te zien en stonden er in het begin helemaal geen bomen.
Maar zo, al is het van beneden naar boven gezien begin ik heel tevreden te worden.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten