zondag 24 september 2017

Zit je broekje lekker?

Ik schrijf dit blog voor mezelf. Tenminste dat heb ik ooit bedacht. Maarrrrr ik vind het natuurlijk heel egostrelend als het door veel mensen wordt gelezen of als mensen er iets voor zichzelf uithalen.
Tijdens een dinner gisteravond zei iemand dat de Japanse reisblogjes haar door een moeilijke periode hadden gesleept. Dan word ik wel even stil.

Over ons illegale huis kan ik nog wel zeggen dat wij al zeer snel na aankoop van de grond en tijdens de bouw al wisten dat er iets aan de knikker was maar wat? We waren dan ook best blij dat de nieuwe 'gedoog' wet was aangenomen. Wij startten daarom ook vol verwachting de procedure en waren derhalve ook zeer teleurgesteld met de uitkomst. Inmiddels hebben we ons aangemeld bij een grote groep van huiseigenaren die strijden tegen de illegaliteit van woningen in de Axarquia. Goed om te weten dat we niet de enigen zijn. Gedeelde smart is halve smart. En er wordt veel smart gedeeld.

Anyway, Rick wilde vandaag naar Hoorn wandelen en ik ging mee. Zelfs toen ik zag dat het zeer mistig was.



Nat en koud was het. Om tien uur een kopje koffie om door te warmen, in Cafe de Vriendschap in Driehuizen waar de serveerster zei dat het om 11 uur zonnig zou worden. Tien kilometer verder en twee uur later was het in Schermerhorn nog steeds mistig en koud maar daar zorgde de vers gebakken appeltaart voor broodnodige brandstof.

Brandstof gaven deze paddenstoelen waarschijnlijk aan muizen die er naar hartelust van hadden geknaagd.


Het was een drukte van belang met wielrenners. Horen we ineens achter ons met een nogal bekakte Gooise R: Zeg, zit je nieuwe broekje lekker?
Wat zeg je?
Zit je broekje lekker?
Nog een keer?
Dan rijden ze inmiddel naast ons en roep ik: Of je lekker in je broekje zit?
De vragensteller kon er hartelijk om lachen, de ander keek wat beteuterd.
Wij hadden in ieder geval de grootste lol.

Bij Oudendijk, werd een woning prachtig gerestaureerd. Werkmannen waren druk bezig. Ik besloot ze een compliment te maken en riep dat ze mooi werk verrichtten.
Ze keken me aan alsof ik van een andere planeet kwam. Vervolgens zag ik dat er allemaal Poolse busjes geparkeerd stonden.

Tegen deze zwarte muur vielen de rode bessen van de Cotoneaster niet alleen op vanwege de kleur maar meer vanwege de grafische vormgeving. 



Zo tegen twee uur werd het zonnig.

Heerlijk daggie.

Met groeten Ton

Geen opmerkingen: