Het park is in de 70-er jaren aangelegd als groene zoom rond de nieuwe uitbreidingen waarbij het idee was dat het dorp weer 'sluimert in het groen.' En wij vinden het een geslaagd park en genieten eigenlijk altijd van de rust, de doorkijkjes, de blik op de duinen in de verte, de waterpartijen en de verschillende soorten groen.
En al die jaren zie ik de seizoenen komen en gaan. Katjes komen aan de bomen, bloesem komt en transformeert tot vruchten, ik zie de knoppen zwellen en veranderen in bladeren. Ik pluk bramen, vlierbessen, rozenbottels. Ik knip takken voor kerstukjes en paasboeketten en heb er zelfs een keer gepicknickt met de kinderen van mijn broer. Maar dat is wel 30 jaar geleden. Kortom: ik ben me behoorlijk bewust van de schoonheid en mogelijkheden die het park biedt.
Met het lezen over en aanleggen van het plukbos in Spanje kijk ik de laatste dagen met nieuwe ogen en zie ik meer voedsel dan ooit tevoren. Dus trok ik er vandaag, na de zondvloed van gisteren en waarschijnlijk die van morgen, op uit om bessen te plukken maar daarover later meer.
De blik was dus steeds omhoog gericht. Ook bij de ontelbare hazelnootstruiken maar daar zaten helemaal geen noten in. Nou uh op een paar na dan. Eigenlijk best wel raar want je zou een berg verwachten. Totdat ik uitgleed op een modderig stukje pad en me maar met moeite staande wist te houden waarna ik naar beneden keek om mijn schoenen te bekijken en zag dat de grond bezaaid was met hazelnoten.
Wel alleen onder deze ene boom dan.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten