Who'll stop the rain
Gelukkig zitten we in een land waar men gewend is om met grote hoeveelheden regen om te gaan. Op de Spaanse berg zou ik het al benauwd krijgen bij de helft van wat er vandaag is gevallen. Zelfs al zou het verspreid in een week vallen.
In ieder geval ben ik blij met de stapel boeken die ik uit de bibliotheek van buurvrouw mocht halen.
Dus zaten we het grootste deel van de dag in de serre bij de haard. Eigenlijk iets te warm maar o zo knus. Zeker als de regen keihard op het raam klettert.
Je wordt zeker al onrustig he, zei Rick toen het een minuut of tien wel een wolkbreuk leek en ik naar de erker liep om even op de weg te kijken.
Ja, maar ik heb nog nooit gezien dat de straat hier onder water staat.
Dat komt op onze zandgrond eigenlijk nooit voor. Ja op klei willen er wel plassen komen maar niet op het grove zand van de oude strandwal waar ons huis staat.
Dus zo gauw de bui minderde trok ik laarzen aan om de waterroosters eventueel van bladeren te ontdoen. Maar er waren geen bladeren, ze zaten gewoon verstopt met zand dus vandaar dat de weg blank stond.
Vervolgens met een schoffel in de putten geroerd en ja, overal begon het water weg te lopen.
Je hebt je beroep gemist, zei Rick nadat ik weer binnen kwam.
Ja, ik vind het heerlijk om zo wat aan te klooien.
Mijn dag kan niet meer stuk.
Nu eerst nog een stukje van Herman Finkers lezen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten