Gister was de najaarsbijeenkomst van het Jacobusgenootschap. Rick maakt al tien jaar deel uit van het bestuur van de regio Benoorden het IJ en nam afscheid.
Tevens gaf Zinco een concert met liederen die met pelgrimeren te maken hebben, aan elkaar geregen door teksten die Rick en ik maakten over onze persoonlijke ervaringen tijdens het wandelen van de caminos. Dit concert is het laatste wat we met Zinco zullen geven.
En wat was het leuk. Veel complimenten zowel aan Rick als aan Zinco en ook hiervoor geldt: met veel plezier gedaan en met weemoed nemen we afscheid. Maar ook met de woorden van mijn moeder in mijn oor: tijd voor iets nieuws.
De afgelopen dagen meerder keren de vraag gekregen of ik me niet ga vervelen op de Spaanse berg.
Tje, dat weet ik natuurlijk niet. Ik ben beslist van plan om lid te worden van een club of groep of mezelf ergens voor in te zetten. Want ja, ook al kan ik uren in mijn tuin tutten, menselijk contact heb ik nog harder nodig dan planten, graven, harken, water geven en wieden.
Ach zei Rick net, zoals we hier nu draadjes doorknippen van ons sociale netwerk, knopen we in Spanje weer nieuwe aan.
Over water gesproken. We wilden vanmorgen een lekkere wandeling maken. Schoenen aan, jas mee en op pad. Na vijf minuten zagen we een flink buiencomplex aankomen en boven den Hoorn kwamen de regenslierten al naar beneden. We besloten om terug te gaan.
Eenmaal thuis stelde Rick voor: Laten we met de auto naar paal 9 gaan dan kunnen we als de bui over is alsnog over het strand wandelen.
Het bleef bij koffie.
Ook veel water lijkt er toch weer te gaan vallen op Shikoku. Of zijn de weersverwachtingen daar net zo on - voorspelbaar als in Spanje en Nederland.
Vooral vrijdag 14 lijkt me een lekkere wandeldag. Maar wie weet staat Kobo Daishi wel aan onze kant.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten