Ossetai

Vrijdag 14 oktober

Voordat iemand denkt dat het allemaal gesmeerd loopt: mijn slaapmat is lek.

De eerste nacht had ik slecht geslapen en mopperde al over die slaapmat dat die te dun was en ik daardoor een zere heup kreeg. 

Dan heb je hem niet hard genoeg opgepomt, zei Rick.

En dat geloof ik dan. Dus blies ik de mat keihard op om vanorgen te ontdekken dat ie gewoon bijna leeg was. Gelukkig kregen we van de monnik gisteravond een paar grote matten dus sliepen de prinsjes op een dubbel matras. Dat was dan natuurlijk mijn redding maar hoe gaat dat vanacht?

Want we slapen nu in een hut, naast een badhuis, gewoon op de grond.

Afgelopen nacht heerlijk rustig geslapen alleen hoorde ik om half twee iemand op het grind lopen, een deur openschuiven en op slot gaan.

Is zeker de monnik die alles afsuit, dacht ik.

Vanmorgen wilde Rick gaan badderen in het invalide toilet maar die zat op slot. We moesten dus tot zeven uur wachten tot de tempel openging.

Vriend monnik Yusseky kwam precies op tijd.

De deur op slot? Dat kan niet. Hij pakte een sleutel en maakte de toilet open. We schrokken ons wild want er lag iemand op de grond te slapen.

Dit is nog nooit gebeurd zei Yusseky.

Nou ja, ons tentje stond onder een afdak.

En dit was het zicht op de binnentuin. Hoe mooi kan je het krijgen?

We mochten samen op de foto.

Het maken van foto's van anderen vind ik persoonlijk niet gemakkelijk om te doen. Maar tijdens de laatste  camino kreeg ik daar een vraag over. Waarom maak je geen foto's van medepelgrims?

Kom dacht ik tijdens de ontmoeting met Spaans-Japanse Ryo: vraag of ie op de foto wil.

Er gaan er dus meer aankomen.

Jij hebt zeker al tien keer gedacht om Japanse invloeden bij De Klompen te maken zeker he?

Ja eigenlijk wel. Ik zie overal mogelijkheden. We hebben daar voldoende grote stukken steen, groenblijvende bomen en tijd zat. Nu zijn de mooie vormsnoeibomen die ik hier zie meestal behoorlijk oud. Of ik dus zelf ooit kan gaan genieten van het eindresultaat valt te bezien. Want is de uispraak niet: boompje groot, plantertje dood. Maar goed: wij zijn hier slechts tijdelijk en wat nu van ons is wordt daarna van iemand anders die er van kan gaan genieten.

Langs de weg zien we ook leuke dingen zoals deze Henro pop waar je lekker op een bankje kan zitten.

Zo kan je je was ook ophangen.

Ik kreeg de vraag of dat witte Judojasje er ook bij hoorde?

Ja, dus.

Ik zal wat extra info geven, denk niet dat dat volledig is want ik weet zelf de helft nog niet eens.

Als pelgrim ben je eigenlijk geen deel meer van de samenleving maar ben je ook niet dood. Je staat er een beetje tussen in. Een pelgrimage is een rite de pasage. Om dat aan te geven draag je witte kleding. De pelgrims die lopen hebben meestal alleen een jasje, de pelgrims die met de bus of auto komen hebben meestal ook een witte broek aan. 

Onze witte jassen zitten nu in de wasmachine en ik ben benieuwd hoe die er gaan uitkomen.

De stok die we mee hebben staat voor de monnik Kobo-daishi. Je loopt dus niet alleen maar altijd samen.

Op de hoed staan de vier fasen van verlichting.

Al op de eerste wandeldag begon Rick over de ossetai, (dit zijn giften die je krijgt van mensen, zoals een blikje drinken, een zakje mandarijnen of wat geld) en dat we er daar nog niet een van hebben gehad.

Nee, zei ik, hebben we iets nodig dan?

Nee, dat niet maar het is zo leuk om dat te ervaren.

Maar vanmorgen was het zover. Eerst kregen we een een lift aangeboden die we afsloegen, een blikje koffie, ja, in Japan kan dat, iets later een doosje met drie rijst balletjes met aan de buitenkant een laagje aardappel- of bonenpuree. Ik kon het niet precies proeven maar we vonden het beiden lekker.

En ook vandaag slapen we weer gratis. En waar we ook meer dan dankbaar voor zijn is het weer. Droog, zo rond de 25 graden en half bewolkt. Zeker als je weet dat er in september nog dagen waren waaop 30 of 40 mm regen viel.

Kortom: we zijn nog steeds helemaal blij en dankbaar.

Met groeten Ton

Wat we vandaag als wensen hebben uitgesproken.

Tempel 10 Kirihataji

Voor een fijn huis en eeuwige liefde

Tempel 11 Fujiidera

Voor meer vrede en geweldloosheid in de wereld