Geslapen als twee diep dankbare ossen.
We wilden tijdens deze tocht ervaren hoe het is om 'te zijn' met wat er op het pad komt. Dus ook met armoedige of helemaal geen slaapplaatsen. Daarom sliepen we op een gesloten camping, in een rusthut en langs de kademuur van het strand. Natuurlijk vonden we dat spannend en waar ik dan het meest last van heb is dat je ergens slaapt waar je geen expliciete toestemming voor hebt gekregen. Dus een beetje illegaal en wellicht niet welkom.
Maar al die kakkerlakken, daar hadden we beiden geen zin in. Dat is een stap te ver. Daar moet nog meer voor opgegeven worden.
Vanmorgen om zes uur de dame bedankt die ons binnenliet en gingen op pad. Opnieuw heerlijk zonnig weer, wel een stuk kouder dan gisterochtend maar dat is voor wandelen wel lekker.
We lopen ongeveer 12 kilometer langs een inham van de zee. Prachtig, met de zondagsrust en de belofte van de nieuwe dag nog in de lucht.
Als we drie uur hebben gelopen komen we langs een rusthut en gaan even zitten. Mooie hut. Hier zou je wel kunnen slapen, zei Rick.
Ja, de eerste hut die we tegenkomen waar een verhoogde vloer in zit, groot genoeg om op te liggen.
We kijken ook in de logboeken. We slaan een willekeurige bladzijde open en lezen het volgende bericht:
Kijk Yvonne, dat is toch wel weer leuk.
Na een paar minuten stoppen er ook twee Japanse henro. We knikken vriendelijk en de dame vraagt waar we vandaan komen.
Als wij Horranda zeggen begint ze te lachen en zegt iets wat we eerst niet kunnen thuis brengen. Dan trekt ze haar witte hesje uit en beginnen wij ook te lachen.
Heeft ze zeven keer de Nijmeegse vierdaagse gelopen.
Om half een zijn we bij Bekakku tempel vijf met een prachtig uitzicht op zee. Het is een beetje zoeken hoe de tempel in elkaar zit. Zo zoeken we naar de Nokyocho, de plaats waar ze de stempel in het boek zetten als bewijs dat je de tempel hebt bezocht. Een aardige man bracht ons er heen omdat het buiten het tempelcomplex lag.
De dame die in het kantoor zat, en dit is echt de eerste keer, was eigenlijk heel onaardig, en weigerde om ook maar een vraag te beantwoorden. Een pelgrim die achter Rick stond te wachten vond dat waarschijnlijk ook en gaf hem twee mandarijnen als ossettai.
Omdat we inmiddels drie nachten gratis hebben geslapen en dito drie nachten minimaal aan persoonlijke hygiene hebben gedaan was het tijd voor een minshuku.
Inmiddels zijn we weer helemaal fris, is de was gedaan, heeft de eigenaar ons met de auto naar het stadje gebracht, hebben we heerlijk gegeten en zitten nu op het kiezelstrand over de zee te staren.
Met groeten Ton
De wens die we vandaag hebben uitgesproken
Tempel 5 Bekakku Daizenji
Een wens tot bijstand om het juiste levenspad van liefde, vrede en vreugde te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten