Dat kon natuurlijk sneller maar vanwege een louche project ontwikkelaar, een dubieuze advocaat en een failliete aannemer lag de bouw soms twee of drie maanden stil.
Omdat het geen zin had om naar de bouw te kijken maar wij wel zin in Spanje hadden besloten we om een auto te huren en in de buurt van Barcelona te blijven.
Na ongeveer 20 minuten in de auto zei ik:
Raar he, om in Spanje te zijn en niet naar ons huis te gaan.
Ja..... We zouden natuurlijk langs de kust richting het zuiden kunnen rijden en zien hoever we komen.
OK.
's Avonds in een hotel:
Wat doen we morgen?
Tja, wat mij betreft rijden we door naar Nerja. Nemen daar een hotel dan gaan we eventueel de bouwplaats een beetje opruimen als we daar zin in hebben.
Helemaal gelukkig sjeesden we naar Al Andalus.
Rick wilde graag weer eens een écht weekje skiën. Niet een daggie in de Siera de Nevada maar een heuse week wintersporten. En wat gebeurt er als je iets wilt? Het komt op je pad.
Zeg, wil je in februari een week mee naar Madonna dei Campillio?
Natuurlijk.
Maar ik dan? Diep in mijn hart zou ik liever een huis in Italië hebben dan in Spanje. Toch sta ik volledig achter de keuze voor Spanje vanwege de wintertemperaturen. Maar als ik iets lees over Italië, iets zie of hoor krijgt ik altijd een beetje een kriebel.
Toen ik vorig jaar dan ook een uitnodiging las op het blog, Wonen in Caldese, om een weekje te komen tuinieren meldde ik me dan ook direct aan.
Afgelopen zaterdag contact gehad, de datum bepaald en de tickets gekocht.
Heb er veel zin in. Toch voelt het een beetje raar.
Een beetje als vreemd gaan.
Met groet Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten