Dociel

Een week of vier geleden kocht ik een nieuw telefoontoestel.

Apparatuur en ik matchen niet.

De geschiedenis herhaalt zich. Spanje is echt niet anders dan Nederland.

En toen doofde het licht. En dat heeft niets met de aanslagen in Parijs te maken want de verlichting is al decennia  geleden gestopt. Ik bedoel dat we vanuit de Spaanse zon en lange dagen naar het donkere Nederland vlogen. Vandaag geen zonnetje gezien en om een uur of twaalf dacht ik dat het al een uur of zes was.

Om maar eens te beginnen met het laatste: ik denk dat ik een jaar of twintig was dat ik me realiseerde dat we over het hoogtepunt van onze beschaving zijn. Ik word steeds bevestigd in mijn gedachte. En daar word ik niet vrolijk van. Misschien dat ik hier nog eens een apart blog aan wijd.

Ik doe gewoon wat er van mij gevraagd word. Dus zet ik in het vliegtuig mijn telefoon uit. Lekker zo'n nieuw toestel waarvan ik eigenlijk niet weet hoe het werkt. Gewoon uitzetten dus en in Los Zuecos weer aanzetten. Toch? Toegangscode intypen. Fluitje van een cent. Maar wat is de toegangscode van een nieuw toestel?

Vier keer nul? Nee.

Een, twee, drie, vier? Nee.

Oei, nu wordt het wel wat percair.

Je ouwe toegangscode, werd er geopperd. Je hebt toch alleen een nieuw toestel?

Dus tik ik snel een toegangscode in. Is het die van mijn Ipad. Met als gevolg een geblokkeerd toestel en twee weken onbereikbaar wat een beetje lastig is met een verhuurd huis in Nederland.

In los Zuecos aangekomen deed niet alleen mijn telefoon het niet, ook de internet aansluiting weigerde dienst waardoor ook de vaste telefoon niet werkte, lekte de kranen in de badkamer, liep het waterdepot over en was het ook nog eens kouder dan in Nederland. Meer dan voldoende om even stevig uit mijn humeur te raken. Op zo'n moment vervloek ik zo'n beetje ons hele Spaane avontuur. Gelukkig duurt dit nooit zo lang en na een kopje koffie met het mooiste uitzicht van de wereld komt het al weer snel goed.

Gisteravond laat thuis. We lopen een rondje door het huis. Waar is de sleutel van de studeerkamer? In die kamer liggen al onze persoonlijke spullen als we het huis verhuren. De beheerster zou die op tafel leggen. Er is namelijk maar één sleutel van. Dat wordt dus niet douchen en tandenpoetsen.

Wat staat de thermostaat trouwens laag. Het is maar 14 graden. Ik stel de temperatuur wat hoger in. Na een kwartier dringt het tot mij door dat het niet warmer wordt. CVketel is uitgegaan en laat zich niet opstarten. We duiken ons bed in en na een half uurtje koukleumen haal ik een extra dekbed uit de kast. We slapen heerlijk.

Vanmorgen om acht uur eerst even uit bed om de houtkachel aan te maken zodat het om negen uur een beetje behaaglijk is als we gaan ontbijten. Als de storingsdienst langskomt krijgen we het slechte  nieuws dat de CV echt niet meer aan de praat te krijgen is. "Meneer, u heeft al mazzel dat u 18 jaar met deze ketel heeft gedaan."

Nee in Nederland loopt het ook niet altijd als gepland.  Maar wat zijn we blij met de houtkachel  want pas op zijn vroegst dinsdag wordt er een nieuwe geplaatst.

De zaden van de cycas die ik heb meegenomen vanuit Spanje hebben ongeveer een temperatuur nodig van 25 a 30 graden om te ontkiemen. Geen probleem want er is vloerverwarming in de serre. Dan moet de kachel het wel doen natuurlijk. Toch maar gezaaid want het de zaden verliezen snel hun kiemkracht en in Spanje is het tenslotte ook niet altijd 25 graden.

Best nog een werkje want aan twee kanten moet je de de zaden vijlen om het kiemen te vergemakkelijken en het kiemingspercentage te verhogen. Trouwens door hebzucht gedreven heb ik gisterochtend nog eens een stuk of twintig zaden geplukt.

Wat wel weer liep als we hadden gepland is dat we Dennis en Edwin ontmoetten op het vliegveld van Malaga. Zij emigreren naar Spanje en kwamen met het vliegtuig aan waar wij mee terug vlogen. Het spanpapier werd zeer op prijs gesteld. En succes mannen met jullie plannen.

Dankzij een mooie T mobileman kan ik weer bellen.

Met groeten Ton