En daar zat ik vanmiddag. Een beetje verloren. Een beetje als Jan met de korte achternaam.
Namens de VPTZ ging ik als eerste naar een oudere man die niet meer voor zichzelf kan zorgen en waar de mantelzorgers aardig overwerkt beginnen te worden.
Meneer is een beetje 'wonderlijk' en zou wel in het programma Showroom passen. Hij is alleenstaand en sociaal niet zo sterk. Zijn huis is, ronduitgezegd, smerig en uitgewoond. Toch heeft hij een grote groep familie en bekenden om zich heen. Mensen die een beetje op hem lijken.
Wat een van de zaken is waar de VPTZ tegen aanloopt is dat mantelzorgers de zorg niet of moeilijk uit handen geven. Als stichting en vrijwilligers vinden we dat we te weinig hulp vraag krijgen.
Dus leuk dat ik vanmiddag naar deze man kon gaan. Aardige baas, heeft zich berust in zijn lot en is dankbaar voor de hulp die hij krijgt.
De mantelzorgers die er waren, een broer en een vriend, kondigden wel 10 keer aan dat ze naar huis gingen maar als volleerde Heintje Davids" kwamen ze steeds terug.
"Jan drink alleen melk in zijn koffie hoor."
"Wil je even tegen de thuiszorg zeggen dat er nieuwe appelmoes in de koelkast staat."
"Ik rook nog even een sigaretje en dan ga ik hoor" Vervolgens hoorde ik allerlei geluiden uit het schuurtje komen.
Ik was er om 1 uur en de mantelzorgers hadden zich om 3 uur losgetrokken. Maar toen ik om 4 uur naar huis ging was de vriend alweer gearriveerd.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten