Buitenspel

Het gebeurt vaak dat de  persoon in een rolstoel niet wordt aangesproken maar degene die de rolstoel duwt. Dit fenomeen zie je ook vaak in verzorgingshuizen als het gaat over de patiënten. Ik heb dit altijd vervelend gevonden.

Mijn moeder is slechthorend en wil haar gehoorapparaten niet gebruiken wat de communicatie er niet eenvoudiger op maakt.

De laatste twee weken is ze geestelijk snel achteruitgegaan dus moeten er van allerlei zaken besproken en geregeld worden. Ze kan er zelf niets meer over zeggen. Op bijna alle vragen komt het antwoord "dat weet ik niet;"  Of je nu een kopje thee aanbiedt of dat je vraagt of ze in de zon wil zitten. 


Als we dingen bespreken en ze het niet kan horen, geeft ze wel aan dat ze zich buitengesloten voelt. Ze vraagt dan nog wel eens "mag ik het niet horen of zo? Ik antwoord dan  dat we anders zo hard moeten schreeuwen en dat ik het zo aan haar vertel. Ze vind dat goed en is het direct vergeten. 


Toch heb ik er moeite mee dat ik over haar praat terwijl ze er bijzit en geen deel heeft aan het gesprek. Alsof ze buitenspel staat. Zelf heeft ze geen idee meer wat er gebeurt dus het heeft ook geen zin om haar erin te betrekken. Ze vindt de zorg niet nodig want alles gaat goed.


Het is tegenstrijdig maar voor mij voelt het alsof ik haar niet meer respecteer. Alsof ik niet eerlijk meer ben. En ik ben bang dat dit de komende tijd niet beter gaat worden want ze staat bovenaan de lijst voor een plaats in het verpleeghuis en dat gaat beslist meer onrust opleveren.


Met groeten Ton