Roelien

Van Naarden naar Zeist, 32 kilometer. 41716 Stappen.

In coma lagen we vannacht. 

Vanmorgen om zes uur op. Stevig ontbijten en met de trein van kwart over zeven terug naar Naarden/Bussum.

We wandelden vandaag een etappe van de oudste door de ANWB beschreven wandelroute van Amsterdam naar Arnhem. We pakten de route op in Hilversum.

De eerste zeven kilometers gingen door het bos. Zeker na het lezen van het boek: Het verborgen leven van bomen loop ik met een andere kijk door het bos. Dit is eigenlijk geen bos maar een plantage. 

En onderstaand beukje kan wel tientallen jaren oud zijn. Het staat in de schaduw van moeder te wachten tot er, waarschijnlijk pas over honderd jaar, een boom omvalt zodat hij voldoende licht krijg om snel te groeien. In de tussentijd krijgt het voedsel van de volwassen bomen om hem heen.

Ik moest de neiging onderdrukken om hem door midden te breken en de jaarringen te tellen of Peter Wohleben gelijk heeft.

Zou ik dan toch eigenlijk Thomas heten in plaats van Antonius?

We liepen met licht gemoed en snelden voort. Dat kwam omdat we de rugzakken op ons logeeradres konden laten staan. We waren zodoende met vijf kwartier alweer in Hilversum.

Daar startten we met de ANWB wandelroute.

Rick leeft helemaal op met een pakket kaarten. “Dit is toch veel leuker dan dat Googlemaps en GPS gedoe?”

We zijn op de Utrechtse heuvelrug dus liepen we door bos en dan vooral door lanen. Maar ook langs de gebouwen van de verschillende omroepen, langs Beatrix en langs bomen op pleintjes waar we steeds dachten dat dat de boom was waar Roelien, uit Gooise vrouwen, zichzelf aan vastketende.

Zolang we geen mystieke ervaringen hebben zijn dit het soort dingen waar we ons mee vermaken.

Ook gingen we over een oud spoorlijntje.

En over de A 28 waar niet voor ons werd getoeterd in tegenstelling tot volgende week tijdens de Nijmeegse.

We eindigden bij slot Zeist.

Het leek ons wel mooi om daar een stempel te vragen voor ons pelgrimspaspoort. De voordeur van het slot stond open dus liepen we naar binnen. Niemand aanwezig. Tja en dan moet je net zolang rondlopen tot je iemand tegenkomt. Toch?

We hadden meer dan genoeg tijd om even door verschillende zalen te lopen en eens goed te kijken naar de prachtig beschilderde muren. Of nou ja, die doeken die tegen de muren zijn gespannen als behang. 

Ongetwijfeld is daar een mooi woord voor maar als notoir cultuurbarbaar heb ik geen idee.

We kwamen er niemand tegen. Later na veel vragen en lang zoeken kwamen we uit bij hotel Figi want dat is dezelfde uitbater als van het slot. Daar kregen we een stempel.

Die stempels in het paspoort zijn nodig om te bewijzen dat je de pelgrimstocht werkelijk hebt gelopen. Ongelovige Thomassen zitten ook in het Vaticaan blijkbaar.

Anyway. Sommige dingen begrijp ik niet.

Lopende over de de Utrechtse heuvelrug krijg je het idee dat de helft van Nederland een groot park is. Het lijkt wel of iedereen miljonair is, in kasten van huizen woont die dan ook nog op percelen staan van minstens tienduizend vierkante meter.

En met zulke tuinen is er nergens een plekje te vinden om het tuinafval tot compost te laten vergaan?

Niet meuten Ton, een jaar of tien geleden deed je daar ook niet aan.

Daar heb je gelijk in.

Het was voorspeld: vanaf een uur of twee zou het gaan regenen en mazzelaars die we zijn waar het het weer betreft viel de eerste echte regen bij slot Zeist.

Snel met de bus terug naar Hilversum.

Het aantal stappen is groter dan met de 32 kilometer van gisteren. Ik kan twee dingen bedenken: of de afstand klopt niet of, en deed dat bewust, ik maakte kleinere stappen om mijn scheenbeen te ontlasten. Dat begint een beetje gevoelig te worden en ik wil een ontsteking voorkomen dus kleinere stappen de komende dagen.

Met groeten Ton