Pas om half tien op pad na een lange nacht rust en een lekker ontbijt.
Het is maar 17 kilometer, zei Rick en we kunnen pas tegen vieren op ons logeeradres aankloppen. Eerst langs de Maas waar we veel vliegtuigstrepen in de lucht zagen.
Tijdens een van onze eerdere pelgrimstochten zag ik hetzelfde fenomeen: de schaduw van een vliegtuigstreep.
We liepen verder over een onverhard pad waarvan een dame gisteren zei: niet over die teken paden gaan hoor. Maar ineens liepen we er dan toch gewoon omdat we het langs het water zo mooi vinden.
Deze kennen we nog van die bekende route die we eerder liepen. Toch een beetje heimwee.
Bekend van glooiende landschappen. In Steyl, het kloosterdorp in Limburg, zag ik een stapelmuur. Ook dat bracht even heimwee naar mijn eigen stapelmuurtjes in Spanje.
De sluizen van Belveld.
Hoe het werkt; geen idee maar als dit al het water is dat over de sluis valt is de rivier beslist onbevaarbaar zonder die sluizen.
De kracht van de natuur. Het plantje op de stalen steun ontroert.
Natuurlijk hadden we een paar gesprekken vanmorgen. Eerst met een wandelaar in de stad, vervolgens met iemand die ons over een mooie route vertelde, een man die ons attent maakte op het dorp Steyl en een man bij de sluizen die me de vistrap op bovenstaande foto aanwees.
De mooie route die we namen was wel drie kilometer langer en liep langs de grens met Duitsland. Het is een oude Romeinse weg. Dus kaarsrecht.
Met halverweg een flauwe bocht.
En weer rechtdoor. Zeven kilometer heerlijk in de schaduw van de bomen, de geur van dennen in de neus en het gefluit van vogels in de oren.
Terwijl we op een bankje zaten kregen we een WhatsApp uitnodiging voor een kopje koffie in Duitsland. Heel leuk maar waar in Duitsland? Na telefonisch contact een afspraak gemaakt, niet alleen voor koffie maar zelfs een overnachtingsplek. Naarmate de reis vordert wordt het alleen maar bijzonderder.
Uiteindelijk liepen we 20 kilometer maar het leken er wel 100. Want dat is het enige nadeel van minder wandelen: het lijkt langer naarmate je minder loopt. We sliepen uit, namen vier lange pauzes en hadden wel vijf stops voor gesprekjes. Kortom een heerlijke dag.
Om vier uur in de middag waren we in Swalmen waar we hartelijk werden verwelkomd door Lilianne. We ontmoette haar tijdens de Nijmeegse. Na wat praten, douchen en wassen was het heel snel half zeven en gingen we ‘op restaurant’. De verjaardag van Astrid, een vriendin van Lilianne die samen de vierdaagse liepen, werd gevierd met een etentje in Roermond en daar werden we voor uitgenodigd. En dan te bedenken dat we deze dames en hun echtgenoten tot vijf dagen geleden nog nooit ontmoet hadden.
Inmiddels vier uur later zijn we terug na een zeer genoeglijke avond, schrijf ik het blog en kom ik er achter dat ik de pincode van mijn telefoon niet weet.
Met groeten Ton
3 opmerkingen:
oei, lastig. Ik zie jullie wel verschijnen :-)
Mannen, succes met de trip naar Rome !
Het was een genoegen jullie te leren kennen en jullie onderdak te kunnen bieden.
Mooi om te zien hoe jullie dit neerzetten en een doel hebben.
Hoe los je dat op?
Een reactie posten