De eerste is binnen

Van Landsmeer naar Naarden, 32 kilometer. 40623 stappen.

Ook vannacht weer geslapen als rozen na een heerlijke maaltijd en aangename gesprekken.

Vanmorgen na een overdadig ontbijt en opnieuw een lunchpakket om acht uur op pad. Door de stad. Ik zag er een beetje tegenop. Minstens 8 kilometer door urbaan gebied maar wat was het bovenverwachting landelijk.

Kadoelen. Of je midden in een polder loopt.

Dit kwamen we ook tegen maar dat was al meer in de richting van Buiksloot.

En dan is het voor de provinciaaltjes ook weer eens leuk om de gekkigheid van de stad te zien.

Eigenlijk word ik altijd vrolijk van dingen die net even iets anders zijn. 

En bij Schellingwoude wilden we de sluizen over maar we konden er geen wijs uit worden. Dus even roepen naar twee mannen die wat verder weg stonden en die raadden ons aan om via de brug te gaan omdat het nogal lang duurt voor dat je al de sluizen bent overgestoken.

Net voorbij de Schellingwouderbrug namen we pauze op een bankje en keken uit over het IJ. Aten alvast een broodje want ja, altijd honger en hadden een gesprek met twee mannen die als vrijwilligers de openbare ruimte rond hun appartementencomplex opruimden. En dan gaat het al snel over de zin van het bestaan.

Door richting IJburg waar het tijd was voor een kopje koffie en thee. Dat deden we bij Kriteron. Nogal studentikoos en van die humor houd ik ook wel.

Hoe vaak heb ik de brug zien liggen vanuit de auto? Vandaag gingen we er over.

En soms is het goed om eens om te zien hoe mooi het is allemaal.

En natuurlijk weet ik het wel en zie ik het ook in het echt maar met deze wandeling door Nederland komt het echt binnen: Nederland, waterland.

Ik kan het niet anders zeggen maar wat werd ik vrolijk van de bermen op IJburg. Vol met geurige en kleurige kruiden. Heerlijke tegenhanger van het strakke en geplande.

Waar we ‘s morgens de ouwe vertrouwde stokrozen langs de dijkhuizen zagen staan zo nemen ze op dezelfde wijze bezit van de nieuwe wijk.

En dit dan? Hoe mooi kan het worden? 

Gaudi, riep Rick.

Schoonheid maakt wel degelijk verschil in het leven van mensen.

Na vijf uur wandelen laten we de stad achter ons en kijken we met vernieuwde blik naar de stad.

We moeten nu lang de MAXIS lopen zei Rick, want die maakt en bepaalt de route, en ik zie daar tegenop want het is lang en saai. 

Oei denk ik dan, is er geen alternatief? We zagen toch net een bordje met ‘zomerroute’.

Uh ja, maar dat is zo’n route die eindeloos rond cirkelt.

Dus gingen we op pad richting Muiden. Een hek. Verboden toegang. Eigen terrein.

Rick geeft niet snel op dus die ging toch nog even poolshoogte nemen. Maar nee: terug en zo moesten we wel via het zomerpad.

Dank universum, jubelde ik.  Fluitende vogels, de geur van hooi en gras, een verkoelend windje van het randmeer,

de kruidige geur van schapenkeutels en op de achtergrond stilte. Dat laatste vanwege aanlandige wind.

De eerste momenten van diep geluk zijn binnen.

Zicht op Pampus.

In Muiden aten we een bakje yoghurt met aardbeien en lagen we later voor pampus op ons kleedje in het gras en deden we een siësta van een uur.

Meestal wordt het aan het einde van de dag wel moeizaam, zeker als de route dan niet meewerkt. En nee, langs de A1 lopen verhoogt beslist niet de feestvreugde. En de aanlandige wind was niet sterk genoeg om het lawaai te verstrooien. Zo werden de laatste kilometers naar Naarden zwaar.

We hebben de route van vandaag ingekort. Het idee was om naar Hilversum te gaan maar dat zouden ongeveer 40 km zijn en dat vinden we voor de eerste week wandelen en met de Nijmeegse in het vooruitzicht niet verstandig. Maar in Hilversum hebben we een afspraak met een vriendin om bij haar te logeren. Dus een alternatief. Met de trein van Naarden/Bussum naar Hilversum en morgen weer terug naar Naarden.

Inmiddels zijn we hartelijk welkom geheten en hebben we heerlijk gegeten.

Met groeten Ton