Bokkig

Van Heiloo naar Landsmeer, 30 kilometer. 39368 Stappen.

Wat worden we toch verwend. Heerlijk gegeten en geslapen en vanmorgen ook nog een lunchpakket mee. Wat wil een mens nog meer?

Wel merkte ik vannacht hoe we inmiddels gewend zijn aan stilte, niet alleen op onze Spaanse berg maar ook in Den Helder. Zo hoorde ik vliegtuigen overkomen, de voorbij denderende trein en als achtergond het gezoem van de snelweg. 

Vanmorgen had ik nog een afspraak met de oudste zoon van mijn overleden broer. Neef gaat trouwen. Ik heb de trouwringen van mijn ouders geërfd. Een en een is twee. Dus belde ik een paar weken geleden met neef om te vragen of hij de trouwringen van opa en oma wilde hebben om die te verwerken in de trouwringen van hem en zijn vrouw. Ze vonden dat een mooi idee en vanmorgen bracht ik ze hem.

Vanuit Heiloo door naar Akersloot.

Vertrouwde route langs de molen en hoe Hollands kan het worden?

Bij Akersloot met het pontje over het Noord Hollands kanaal. Zo’n pontje geeft altijd een extra dimensie aan de dag. Een beetje en minicruise. Ik vond het meteen een mooi moment om de eerste intentie uit te spreken. 

Het is voor een Nederlander in Australië. En ook al is dat ver weg, er is altijd een verbinding te maken. Dus voor J en D: een lang en gelukkig leven samen.

We waren het pontje nog niet af of het begon flink te regenen. Gelukkig konden we schuilen onder een paar grote bomen.

Na drie minuten schuilen was het alweer droog en liepen we door naar west Graftdijk en na het dorp liepen we langs ringvaart van de Schermerpolder.

Bij Spijkerboor een tweede pont, Jan Hop. De ponteres maakt een foto van ons en omdat het niet druk was hadden we een leuk gesprek over haar banenwissel van laborante naar ponteres. 

Dan weer door. Het wandelen ging een stuk beter dan gisteren ook al bokt het lijf om de rugzak af te werpen. Maar dat verzet geeft het lijf over een dag of wat wel op.

Om twaalf uur waren we toe aan een lange pauze. Lekker liggen in de berm, een stukje chocolade uit het lunchpakket en na tien minuten een tukje.

Daarna via het Jisperpad naar den Ilp. Prachtig pad, lekker weids uitzicht, lage luchten, soms met een straffe koele wind en nagenoeg niemand te zien.

Omdat ons water op was en er geen restaurants waren, bij een woonhuis aan gebeld voor water. Geen probleen en de bewoner leek oprecht blij om ons dat te geven.

De laatste kilometers door het Twiske en ook daar was ik helemaal in mijn sas: vogels die fluiten, riet dat wuift, bomen die ruisen in de wind en kikkers kwakend in de sloot.

Om half vijf bij ons logeer adres in Landsmeer. We hebben dit echtpaar twee jaar geleden ontmoet in Spanje en hebben sindsdien regelmatig contact. Zowel in Nederland als in het zuiden van Europa en vandaag zien we elkaar dus ook.

Een beetje saai misschien maar ook hier warm welkom, een heerlijke maaltijd en de bedjes staan klaar om heerlijk te knorren.

Met groeten Ton