Kerrierijst voor ontbijt

Zondag 13 november

We vielen na het bezoek aan de Onsen schoon geschrobd en rozig in slaap.

Vanmorgen om zeven uur op pad.

Na honderd meter gingen we de brug over waarvan gezegd wordt dat Kobo Daishi er onder geslapen zou hebben. Dat is ook meteen de reden om als pelgrim nooit met je stok op een brug te tikken om de monnik eventueel niet wakker te maken.

Daarna zochten we een ontbijttent op. Dat werd een restaurant waar we verwelkomd werden door een elektronische vrouwenstem. 

We keken zeker wat moeilijk op de menukaart, waar veel met rauw ei opstond, dat de serveerster ons snel een andere kaart kwam brengen. We kozen rijst met kerrie. Heerlijk.

Nog even terug naar het avondeten van gisteren. We bestelden beiden een portie. Rick iets met rijst en vlees en ik een gerecht met groenten en vlees. Na een paar tellen kwam de ober weer terug en zei dat mijn portie niet groter was dan een fuist. OK, dan neem ik er nog een portie Dim Sum bij. 

Nadat we ons eten ophadden keken we elkaar aan en bestelden er beiden nog een portie van Rick's gerecht bij. Dat werd niet direct begrepen maar na wat extra uitleg kwam het toch op tafel. En ondanks dat we al heel vaak lekker hebben gegeten was dit wel het meest smakelijke dat we tot nog toe hebben gehad. 

Dat we zonder probleem twee porties op kunnen eten werd duidelijk nadat we in de Onsen op de weegschaal stonden. Rick is drie kilo kwijt, ik vier.

Het was ook vanmorgen weer koud en hartstikke mistig en ook de wandeling ging weer door een mooi groen dal waar de bomen inmiddels steeds mooiere herfstkleuren aannemen.

Vanaf een uur of tien was het zonnig en we zagen voor het eerst Japanners die buiten zaten. Onder een tentdakje dat dan weer wel.

Zo'n postvakken hokje voor de krant hebben we nog niet eerder gezien.

Zo rond een uur of twee zijn we in een Daishido. Dat is een minitempeltje waar je ook in kan slapen. We moesten ons daarvoor wel melden bij de supermarkt aan de overkant. Dat deden we en we zijn inmiddels geïnstalleerd.

Met groeten Ton