Het zonnetje liet het afweten en dan lijkt de papierfabriek nog troostelozer dan dat ie in werkelijkheid is.
We kregen van het hotel een lekkere onigiri mee voor onderweg. Het was trouwens een drukte van belang zo vroeg want het hotel zat toch behoorlijk vol met werkvolk. Gezien de amicale omgang met het personeel denk ik dat veel van de gasten er regelmatig verblijven.
Wij namen ontbijt in de Lawson. Zo'n handig supermarktje met allerlei snelle calorieën voor de gehaaste mens. Wel met heerlijke koffie en chocolade croissants. Het is dus geen voedsel, maar we lopen er goed op. Omdat we voor de rest van de dag onderweg niet zo veel gelegenheden zouden tegenkomen namen we ook nog twee ronde, bolle broodjes mee, een zak chips en twee bananen.
Na een paar kilometer kwamen we dit zitje voor pelgrims tegen
We wandelden door een mooie omgeving en de steiging liep rustig op.
De eerste tempel (65) was na een kilometer of vijf en omdat ze toch allemaal wel een beetje op elkaar lijken heb ik maar een bebladerde trap op de foto gezet.
Daarna gaan de meeste pelgrims door naar tempel 66 maar omdat wij de bekaku's ook doen, moesten we de bergkam over naar tempel 13 om daarna via een ander dal weer terug te lopen.
Het was een stevige klim naar 785 meter. De monnik van tempel 65 waarschuwde ons voor 'a dangerous trail'. Maar wat is het gevaar, wilde ik weten.
Slippery, was het antwoord.
Dat gevaar durfde we wel te nemen.
Zo'n kilometer voor de tempel gaat het pad echt steil naar beneden en ondanks dat het niet had geregend gliste Rick toch onderuit. Mazzel is dat je door het gewicht van de rugzak, op je rug valt en dan val je zacht. Wel ben je dan weer even heel alert.
De tempel lag op een werkelijk bijzondere plek. In een kom, bij een kabbelende beek, tussen hoge oude bomen. Ik vond het prachtig. Ook was er alleen een hondo, een hoofdtempel, en geen Daishi-do, een speciale tempel voor Kobo-daishi, maar daar kwamen we later achter.
We waren de enigen en konden de plek om te bidden helemaal niet vinden. We gingen het gebouw in, liepen door lange gangen maar zagen niets. Dan maar weer naar buiten. Inmiddels was er een vrouw gekomen en die vertelde dat er in het gebouw een hondo was. Toen kwamen we ook de monnik tegen die ons mee nam.
Het was ook de eerste tempel waar de schoenen uit moesten en we slippers kregen.
Dit is in de tempel.
Vervolgens langs de rivier lopen met een milde stijging die vier km aanhield om daarna weer langzaam te zakken naar tempel bekakku 14.
Daar maakten we gebruik van het toilet en het uitzicht wil ik niet voor mezelf houden maar al plassend had ik toch weinig gevoel van privacy.
De volgende tien km waren niet verkeerd maar uiteindelijk ben je blij als je op je slaapplek bent.
De thee stomd klaar en het petroleum kacheltje brandde.. Dat is wel nodig want het was maar zeven graden buiten.
Na een half uurtje werden we geroepen dat de ofuro klaar stond, dat is het hete bad.
Het is heerlijk zo'n bad maar het heeft de maat voor de gemiddelde Japanner dus toen ik er instapte stroomde het water nog net niet over de rand. Omdat ik mijn knie niet goed kan buigen en het bad zo klein is hing ik mijn rechterbeen maar over de rand.
Omdat onze Japanse vriend deze minsuku had gereserveerd is er vergeten te zeggen dat we niet zo van vis houden.
Nou, dat komt wel goed hoor, zei ik, ze eten echt niet elke dag vis.
Deze dag in ieder geval wel.
Soep met schelpdieren, rauwe vis en gestoomde vis. Rick keek me ongelukkig aan.
De hamburger die er ook bij zat wilde hij graag omruilen voor zijn vis.
Gelukkig zag een medepelgrim dat en gaf haar hamburger aan Rick.
Dus had ik een dubbele portie rauwe vis, joepie, en twee kommen met schelpensoep. En ik moet niet zeuren want het was gewoon lekker. Het geen vis lusten zit dus ook alleen maar tussen mijn oren.
Toen iedereen had gegeten kregen we instructie door de eigenaar van de minshuku voor de volgende wandeldag. Iedereen luisterde aandachtig en we kregen ook een A4 mee met de route.
Onze vriend kwam nog even onze route doornemen want wij hebben morgen opnieuw een extra wandeling voor bekakku 15.
Het bolle broodje van de Lawson aten we op zo rond een uur of twaalf. We hadden echt zin een lekker zoetje. Zat er een vulling in van een of ander kerrie snotje.
Met groeten Ton
Wat we wensten.
Tempel 65 Sankakuji
Dat de zon weer gaat schijnen want dat mag wel weer
Tempel bekakku 13 Senryuji
Voor steun om op het pad van positieve bijdrage te blijven
Tempel bekakku 14 Tsubakido
Voor een gezonde geest in een gezond lichaam
2 opmerkingen:
Weer een week van jullie verslagen gelezen en echt genoten!
volg al weken in stilte jullie reis, maar kijk echt uit naar jullie verslagen hoor!
wijzelf mijn man en ik gaan half maart tot begin jnui 17 de pelgrimage lopen.. leren dus heel veel van jullie!! daarom bedankt voor jullie postings en hou vol mannen jullie zijn doorzetters.
vanuit Belgie liefste groetjes
Een reactie posten