Ging gisteren maar naar een van de buren om te vragen voor hoeveel kinderen ik snoep moest inslaan.
Nou, uh, vorig jaar kwamen er zeven geloof ik maar nu wonen er wel meer mensen met kinderen.
Dus haalde ik vanmorgen twee zakken met mini twixjes. Tja want als niet alles wordt uitgedeeld dan is de rest natuurlijk voor ons en wil ik wel iets snoepen wat ik lekker vind.
Om half zeven ging de bel.
De eerste vier kinderen staan voor de deur.
Doet u ook mee? Vraagt de grootste.
Ja,
O. Ze kijken elkaar aan en beginnen ze te zingen.
Vervolgens komen er nog een stuk of vijftien.
We beginnen hem inmiddels een beetje te knijpen of we wel genoeg snoep hebben.
Weer gaat de bel en ik hoor ook gezang. Als ik de deur open doe en het liedje is afgelopen, zegt een van de kinderen.
Gelukkig zei de moeder van Jurre dat u ook meedeed. Anders waren we hier niet gekomen hoor.
Voor ons een mazzeltje dat dit de laatste kinderen waren.
Met groeten Ton
