Het is volop zomer hier. En heerlijk, een dag met bijna 12 uur licht.
Toen we gisteren een hostalletje gingen zoeken wilden we er wel een met een balkon.
Dat viel nog niet mee maar nadat we drie keer langs Hostal Victor waren gelopen omdat we geen balkonnetjes zagen, toch maar even gevraagd of zij wellicht toch een kamer met balkon hadden.
Si Señor.
Eigenlijk is het een heus dakterras. Wel toegankelijk met een kippenladdertje.
Vanmorgen al vroeg wakker want ja er is een uur tijdsverschil en dan zijn de klokjes ontregeld.
Dus eerst naar de haven gelopen waar deze poes wel een heel lekker plekje had gevonden.
Haasten hoeven we sowieso niet te doen want de eerste bussen vertrekken pas om 10.30 uur als de eerste boot van Tenerife is aangekomen.
In een half uurtje zijn we op de Degolladapas op ongeveer 900 meter hoogte. En zo lekker als het op zeeniveau was, zo koud en winderig was het daar.
Maar wat een prachtig landschap. Waar we overigens alleen van konden genieten als we stil stonden omdat we 400 meter moesten afdalen in drie kilometer met zicht op een diep ravijn. En dat is best veel. Zeker voor iemand met milde hoogtevrees.
Er loopt een pad naar de punt.
Rick moest meerdere keren om mijn verkrampte manier van lopen lachen. Ook op de foto sta ik nu niet direct relaxed. Gelukkig vond ik een stok.
Eenmaal in het gehucht La Laja kon ik weer opgelucht ademhalen. Daar besloten om niet via een andere route terug omhoog te klimmen maar via de weg naar San Sebastian te gaan. Deze weg loopt door een diepe baranco met prachtige rotsen en veel blauwachtige planten. Heel bijzonder.
Tijdens de camino de Levante schreef ik dat we de lekkerste maaltijden in de kleinste dorpjes aten ook op La Gomera hebben we deze ervaring. In een gehucht met twintig huizen hebben we werkelijk heerlijk gestoofde geit gegeten. Het restaurant zag er niet uit en we hebben buiten (toeristen zeker?) gegeten in een soort houthok afdak.
Kortom een heerlijke dag en wat is Spanje toch leuk.
Met groeten Ton
