Hufter

Tja, je bakt een appeltaart en gaat met een stukje naar je moeder. Tot zover is alles OKÉ.

Als ik haar begroet en vervolgens meeneem naar haar kamer ruik ik iets dat niet erg fris is.
Op haar kamer gekomen, zegt ze dat ze naar de WC moet. Ik trek mijn conclusie en waarschuw de verzorging. Die verschonen haar terwijl ik thee maak en de taart klaar zet.
Als ze in de kamer komt is ze zichtbaar uit haar hum. Ze moppert op de gordijnen die niet netjes hangen. Als ik de tafel wat verschuif en de gordijnen vrij hangen wordt ze iets rustiger. Ze gaat zitten en zegt dat het nog wel wennen is. De eerste keer dat ze iets zegt over haar nieuwe woonplek.
Ze valt vervolgens op de appeltaart aan en propt die in haar mond. Ze slurpt de thee kokend heet op en met een minuut is alles op.
Ik blijf nog even zitten tot ik het mijne op heb om vervolgens naar de gemeenschappelijke ruimte te gaan.
Dezelfde mensen zitten er inclusief de dames Vraagsma en Zuurmond.
Doe je nog steeds het huishouden? Vraagt mevrouw Vraagsma.
Ja, antwoord ik.
En waar is je vriend?
Die is thuis.
Krijg ik een zoen van je?
Nee, daar kan ik niet aan beginnen want dan moet ik iedereen zoenen.
En dan is het de beurt van mevrouw Zuurmond: Mijn vriendin is nogal radicaal. Die zegt gewoon. " Ik zoen niet want anders krijg ik een love bek." (Love is Bargoens voor vermoeide)

Na een half uurtje heb ik genoeg en ga naar huis. Ik geef mijn moeder een zoen en de anderen een hand.
Als ik bij de uitgang ben staat er een rolstoel met een dame erin en daarnaast nog een andere bewoner.
Ik begroet ze en zeg ik dat ik de rolstoel een stukje achteruit rij omdat ik eruit wil.
" Toe, wij willen ook naar huis." 
Het leek me beter om hier niet op in te gaan, druk snel de code in en probeer nog sneller door de deur te gaan. Maar rolstoel begreep waarschijnlijk nog precies hoe het werkte want ze had de voorste wielen al tussen de deur voordat ik er erg in had. Ik duwde de rolstoel terug en sloot de deur.
Hufter, riep ze me na.

Met groeten Ton