Noodweer deel 2

Na het posten van de vorige blogpost Noodweer begon het opnieuw te spoken. Keiharde regen en wind en wederom onweer.

Dit keer ook met flink wat hagel. Nou flink voor hier want nog nooit zoveel hagel op het terras gehad.

Toen het even wat minder hard onweerde mocht ik naar buiten om te zien hoeveel water er in de meter zat: 36 mm. En dat is veel in twee uur in dit bergachtige gebied.

Maar wat ik ook zag was dit.

Een grote dikke tak van de acacia is afgebroken. Dat vinden we dus echt jammer. Morgen maar eens kijken hoe de boom eruitziet als ik de tak heb weggehaald. Ik ben bang dat het evenwicht wel helemaal weg is. Net als die heerlijke schaduw die ze in de zomer gaf.

Na dit korte wat rustiger moment ging het onverdroten verder en viel er nog eens 18 mm bij.

Maar toen leek de rand van de depressie te zien en inderdaad met een klein uur was het droog en rustig weer. 

Kijk en dan komt iedereen zijn holletje uit.
Ook wij. 

Zeg? Volgens mij hoor ik het gebulder van de rivier in het dal.

Nu ben ik wat minder goed van gehoor maar inderdaad; daar leek het er wel op.

Zullen we zo direct dan naar de rivier gaan?

Goed idee.

Maar dat bleek het niet.

Want ook al is de weg goed verhard met beton en we eigenlijk geen problemen hadden verwacht, hadden we totaal geen rekening gehouden met aardverschuivinkjes.

Zo stonden we na tien minuten rijden al vast. Echt vast.

Nou ben ik niet bang voor wat viezigheid en stevige handarbeid. Dus de boel met de hand uitgraven. Gelukkig reden we daar wat naar beneden en stroomde het water onder de auto door. Ik kon gebruik maken van de waterkracht en ik kwam een heel eind maar…..niet genoeg om de auto los te krijgen.

Na een kwartier kwam er een auto aan. Tja, die kon er natuurlijk niet langs.

Niet erg hoor, wij wonen in het huis daar. Ik zal een schep voor je halen.

En dat was wel heel fijn want mijn vingertopjes bloedden al.

Een klein uur waren we wel bezig maar hier zijn we de, toch bijna verwaarloosbare hoeveelheid blubber, gepasseerd. Wel nadat de bestuurder samen met Rick de auto nog wat extra hadden geduwd.

En dan rijd je door want je kan niet terug door diezelfde blubberzooi. Toch?

Uiteindelijk kwamen we bij de rivier.

Nee, hoor, zei de man die daar rondliep. Het water is te diep en de stroming te snel. Zeker met jullie kleine auto.

Wat nu?

Terug dan maar. Was de onaantrekkelijke conclusie.

Maar dat ging helemaal goed.

Of het langsstromende water een deel van de modder had weggespoeld of dat er inmiddels meer auto’s doorheen waren gereden, maar we konden er nu zonder probleem terug doorheen rijden.

Pfoe. Eind goed al goed. Maar dit soort ramptoerisme/ondoordachte gekkigheid gaan we niet meer doen.

Zelfs als we rivier hadden kunnen passeren hadden we toch niet zonder terugrijden thuis kunnen komen. Want wat bleek toen we thuis waren? De weg tussen ons huis en Cómpeta is afgesloten vanwege een grote aardverschuiving en een deel van de weg is daar het dal in gezakt.

Anyway. Voor mij is het ergste dat de toneelles dus niet door kan gaan vanwege de wegblokkade.

Nou ja, morgen maar weer kijken. Eerst de auto kuisen want die is heel erg bemodderd. Ook van binnen en we krijgen morgenavond een gast.

Met groeten Ton