Overweldigend

Tijdens de camino maakte ik een foto van deze bloeiende cactus en schreef als bijschrift: ik was al blij met een bloem. Want deze plant staat ook bij ons op het terras en vorig jaar had ik een bloem. Tja, dat is dan wel wat schraal ten opzichte van dit exemplaar.

Maar bij thuiskomst zag ik twee bloemknoppen en was daar toch ook weer heel blij mee

want zeg nou zelf: is ie niet overweldigend?

Overweldigend werd uiteindelijk ook het brandje dat als klein pluimpje in het dal begon. Wel was het meteen duidelijk dat het groter was dan een gemiddeld brandstapeltje van een olijfboer.

Een kwartier later dikke vette rook en over een grote breedte.

Het duurde ongeveer een kwartier voordat we de eerste sirenes hoorden en een half uur voor de blushelikopter arriveerde, maar toen ging het ook best snel. Het begon tegen 16.00 uur en nu tegen 20.00 uur zijn ze nog bezig met nablussen.

Nu lijkt een kwartier lang voordat de brandweer arriveerde, maar dat is hier gezien het terrein heel snel. Daarbij zijn de brandweerlui zeer goed getraind in Spanje.

Dus hulde aan de mannen en vrouwen.

De brand was behoorlijk dichtbij, zo’n 500 meter hemelsbreed. En ondanks dat de wind, keiharde wind trouwens, van ons afstond waren we toch aangedaan. We beseften dat als het vlak onder ons zou zijn begonnen we echt in de problemen zouden zitten. 

Wonderlijk genoeg droomde ik vannacht van brand en brandjes die vanuit het niets ontstonden. Rick en ik blusten ze met de tuinslang die uiteindelijk geen water gaf. 

Nou ja. Dromen zijn bedrog.


Met groeten Ton